ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ – ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ ΤΑΣΟ ΘΕΟΦΙΛΟΥ
ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΗΡΙΑΝΝΑ Β.Λ. ΚΑΙ ΠΕΡΙΚΛΗ Μ.
Τον Ιούλιο του 2017, ο αναρχικός-κομμουνιστής Τάσος Θεοφίλου αθωώθηκε από το Α’ Πενταμελές Εφετείο το οποίο τον απάλλαξε απόλυτα αιτιολογημένα από τη σκευωρία που στήθηκε εις βάρος του και για την οποία πέρασε 5 χρόνια στη φυλακή. Ο Θεοφίλου είχε κατηγορηθεί για τη ληστεία που έγινε το καλοκαίρι του 2012 στην Πάρο (κατά τη διάρκεια της οποίας τραυματίστηκε θανάσιμα ένας ταξιτζής) με μοναδικά στοιχεία ένα “ανώνυμο’’ τηλεφώνημα και ένα δείγμα DNA από το υποτιθέμενο καπέλο που φορούσε ο ληστής. Η υπόθεση αυτή συμπυκνώνει την κυρίαρχη κατασταλτική στρατηγική του κράτους σήμερα και καταδεικνύει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την εκδικητικότητα και τις μεθοδεύσεις του ενάντια στους πολιτικούς του αντιπάλους, προωθώντας τη διαμόρφωση ενός ειδικού καθεστώτος εξαίρεσης για αυτούς.
Από την πρώτη στιγμή της σύλληψης του, και ιδιαίτερα το διάστημα πριν το εφετείο, αναπτύχθηκε ένα δυναμικό κίνημα αλληλεγγύης που στόχο είχε την κοινωνική ανάδειξη της σκευωρίας και την απελευθέρωση του Θεοφίλου, ενώ παράλληλα έβαζε στο στόχαστρο συνολικά την εξοντωτική-ρεβανσιστική πολιτική του κράτους προς τους αγωνιστές. Η αθώωση του Θεοφίλου αποτέλεσε μια σημαντική νίκη του κινήματος μέσα στο ζοφερό περιβάλλον της συνεχιζόμενης ηττοπάθειας, καθώς αφενός έβαλε φρένο στην αποχαλίνωση των ειδικών όπλων νομικής και αστυνομικής καταστολής, ενώ αφετέρου αναιρέθηκε στην πράξη η χρήση του dna ως ικανού αποδεικτικού στοιχείου, ελλείψει οποιουδήποτε άλλου, και αναδείχτηκε για ακόμη μια φορά ο ρόλος της αστυνομίας και της αντιτρομοκρατικής στο στήσιμο σκευωριών εναντίον αναρχικών και άλλων αγωνιστών. Όπως δήλωσε και ο ίδιος: “η απαλλαγή μου από όλες τις κατηγορίες είναι γεγονός πολύ μεγαλύτερης σημασίας από μια προσωπική δικαίωση. Είναι μια νίκη του κόσμου του αγώνα απέναντι στην καταστολή. Μια νίκη των από τα κάτω απέναντι στο βαθύ αστυνομικό κράτος. Μια νίκη των κινηματικών και εναλλακτικών μέσων απέναντι στα κυρίαρχα μίντια. Μια νίκη της αντιπληροφόρησης απέναντι στην καθεστωτική προπαγάνδα. Μια νίκη του κινήματος απέναντι στην παρακμή της εξουσίας.’’
Σε μια προκλητική κίνηση ρεβανσισμού, στις 27 Μαρτίου ασκήθηκε στον Άρειο Πάγο αίτηση αναίρεσης της απόφασης του εφετείου από τον αντιεισαγγελέα Ι. Αγγελή. Στις 11 Μάη θα εξεταστεί η αίτηση αναίρεσης στην ολομέλεια του Αρείου Πάγου. Αν γίνει δεκτή, σημαίνει ότι ο Θεοφίλου επιστρέφει στη φυλακή με τις αρχικές κατηγορίες μέχρι να επαναληφθεί το εφετείο από άλλους δικαστές, μιας και η πλειοψηφία του Α’ Πενταμελούς που τον απάλλαξε αποδείχτηκε τελικά πως δεν ήταν της αρεσκείας της «αντιτρομοκρατικής». Ο ίδιος σημειώνει: “Όσο κι αν η «αντιτρομοκρατική», και ο κύκλος των χειραγωγούμενων από αυτή εισαγγελέων, φαίνεται να έχουν αποκτήσει μια σχεδόν εμμονική προσήλωση στο πρόσωπό μου, η υπόθεσή μου παραμένει μια υπόθεση που δεν είναι καθόλου προσωπική. Είναι πολιτική και αφορά την κατασταλτική διαχείριση του αναρχικού χώρου, του ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος και συνολικά της τάξης μας. Είναι πολιτική καθώς ανέδειξε κοινωνικά και έθεσε στη δημόσια κριτική όλες τις αιχμές της καταστολής, με πιο βασικές τον τρομονόμο, τη μεταφυσική χρήση του dna και την ποινικοποίηση προσωπικών και πολιτικών σχέσεων. Είναι πολιτική γιατί ανέδειξε τη δύναμη και την κοινωνική επιρροή του κινήματος. Γιατί απέδειξε ότι η «αντιτρομοκρατική» και οι χειραγωγούμενοι από αυτή δικαστικοί κύκλοι, παρότι ανεξέλεγκτοι, δεν είναι παντοδύναμοι. Και αυτό πρέπει να αποδειχτεί για μία ακόμα φορά στις 11 Μάη.’’
Άλλη μια χαρακτηριστική υπόθεση κρατικής σκευωρίας και καταστολής είναι αυτή της Ηριάννας Β.Λ. και του Περικλή Μ. Το καλοκαίρι του 2017 επιβλήθηκε ποινή 13 ετών κάθειρξης για την προσωπική τους σχέση με κατηγορούμενο για συμμετοχή στην οργάνωση «Πυρήνες της Φωτιάς» και μάλιστα παρότι εκείνος αθωώθηκε! Ακόμα, το Συμβούλιο Εφετών απέρριψε επανειλημμένα το αίτημα αποφυλάκισης τους με το σκεπτικό ότι είναι πιθανόν να τελέσουν νέα αδικήματα. Πρόσφατα, ξεκίνησε στο Α’ Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων η εκδίκαση σε δεύτερο βαθμό της υπόθεσης. Εκεί, μέσα σε ένα κωμικοτραγικό σκηνικό που έστησε η έδρα, πέρα από την ποινικοποίηση της φιλικής σχέσης με έναν αθώο -τελικά- κατηγορούμενο, πέρα από τη στοχοποίηση των ταξιδιών στο “άνδρο της τρομοκρατίας”, τη Βαρκελώνη, ποινικοποιήθηκε μέχρι και η καταγωγή του ενός κατηγορούμενου από τη Θεσσαλία καθώς όπως ανερυθρίαστα δήλωσε ο πρόεδρος “είναι ανταρτομάνα’’. Η δίκη διακόπηκε και θα συνεχιστεί στις 10 και τις 24 Μαΐου 2018.
Από τα παραπάνω, είναι ολοφάνερο ότι οι καταδίκες χωρίς στοιχεία (ή με μοναδικό στοιχείο την χρήση του επιστημονικοφανούς μέσου του DNA) και οι στημένες δίκες (ας θυμηθούμε την υπόθεση του αναρχικού Σίψα για τον εμπρησμό της Μαρφίν) δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά, αλλά αποτελούν βασικό μέσον της κυρίαρχης πολιτικής ελίτ (με την αγαστή συνεργασία κράτους, μηχανισμών καταστολής και «ανεξάρτητης» δικαιοσύνης) που έχει στόχο την καθυπόταξη όσων αντιστέκονται, τη διάχυση και την εδραίωση του φόβου στους από τα κάτω της κοινωνίας για να καταφέρει να ολοκληρώσει ανεμπόδιστα τις αντικοινωνικές στοχεύσεις της.
Η συγκυβέρνηση Σύριζα-Ανέλ έχει επιλέξει να ανασύρει και να θέσει σε εφαρμογή την «αριστερή» εκδοχή του δόγματος νόμος και τάξη. Η εκκένωση της κατάληψης Πρυτανείας που πραγματοποιούνταν σε ένδειξη αλληλεγγύης με την απεργία πείνας των πολιτικών κρατουμένων, η εκδικητική άρνηση χορηγησης των αδειών σε πολιτικούς κρατούμενους, η ποινικοποίηση των φιλικών και συγγενικών σχέσεων με αυτούς, η επίθεση σε οποιαδήποτε μορφή συνδικαλισμού (διώξεις μελών του Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων, στοχοποίηση εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, εκδικητικές απολύσεις εργαζομένων για τη δράση τους, κ.α.), οι διώξεις και οι εισβολές σε σπίτια αγωνιστών ενάντια στους πλειστηριασμούς, οι δίκες ολόκληρων χωριών και η μετατροπή τους σε «τρομοκρατικές» οργανώσεις, οι αναίτιες προσαγωγές και συλλήψεις αγωνιστών, τα στημένα κατηγορητήρια και οι πολιτικές σκευωρίες, οι εξοντωτικές ποινές (καταδίκη του 77χρονου αγωνιστή από τη Μεγάλη Παναγιά Χαλκιδικής, η καταδίκη του Μάριου Σεϊσίδη σε 36 χρόνια φυλάκισης, η καταδίκη του Φοίβου Χαρίση χωρίς στοιχεία και η άρνηση για χορήγηση άδειας κ.α), είναι μερικά από τα αποτελέσματα που έχει επιφέρει η αναβάθμιση του κατασταλτικού που σταδιακά εφαρμόζει η κυβέρνηση σε συνεργασία με τις δικαστικές αρχές και την αντιτρομοκρατική υπηρεσία. Στα παραπάνω έρχονται να προστεθούν και οι πρόσφατες υποθέσεις του Β. Δημάκη και του Ν. Γιαγτζόγλου (με το κράτους να προσπαθεί πραγματικά να τους εξοντώσει) καθώς και η νέα μεθόδευση του κράτους με τους “ατομικούς τρομοκράτες’’ όπου επιχειρείται να στηθεί ένα σύγχρονο ιδιώνυμο δημιουργώντας δεδικασμένο για την ποινικοποίηση του φρονήματος.
“Η κατάσταση εξαίρεσης τείνει να γίνει ο κανόνας
και το σύνολο σχεδόν της ανθρωπότητας ορίζεται ως επικίνδυνη τάξη”.
Βάλτερ Μπένγιαμιν
Για την εξασφάλιση της ολοκληρωτικής επιβολής του καθεστώτος και την απρόσκοπτη εξυπηρέτηση των συμφερόντων των κυρίαρχων οικονομικών και πολιτικών ελίτ, όλα τα μέσα μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε ακόμη πιο οξυμένη μορφή και με ακόμη μεγαλύτερη ένταση. Έτσι, αυτή η επιβολή περνάει μέσα από την ολοκληρωτική εξόντωση όσων αγωνίζονται εναντίον της, μέσα από την παραδειγματική τιμωρία όσων σηκώνουν το κεφάλι για να αντισταθούν ή έχουν κάθε λόγο να το κάνουν, μέσα από την ωμή και απροκάλυπτη καταστολή όσων αρνούνται να αποδεχτούν τη διάλυση της ζωής τους, μέσα από τον κρατικό ρεβανσισμό και την υλική-ηθική εξόντωση (επιβολή του καθεστώτος εξαίρεσης) όσων έχουν βρεθεί στα χέρια του κράτους για τη δράση τους. Ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» και η παραδειγματική τιμωρία των αντιφρονούντων διέρχεται μέσα από την εδραίωση του σιδερένιου πλέγματος της καταστολής σε κάθε κοινωνικό πεδίο, με την ένταση του ελέγχου και της επιτήρησης στην κοινωνία, καθώς και με τη δημιουργία ειδικού καθεστώτος εξαίρεσης για τους πολιτικούς και κοινωνικούς αγωνιστές. Ενός καθεστώτος που χτίζεται μέσα από τις ειδικές νομοθεσίες των τρομονόμων ο οποίος επιβάλλει ειδικές δίκες, ειδικά κατηγορητήρια, στέρηση βασικών δικαιωμάτων, ειδικά κελιά και ειδική μεταχείριση.
Ο κόσμος της εξουσίας επιφυλάσσει περισσότερο έλεγχο, περισσότερη καταστολή, περισσότερη εκμετάλλευση και φόβο. Απέναντί του να ορθώσουμε τις κοινότητες του αγώνα, να οργανώσουμε τα κοινωνικά και ταξικά μέτωπα και την πολιτική μας παρουσία για την ανατροπή των σχεδιασμών των πολιτικών και οικονομικών ελίτ. Να αγωνιστούμε για να σπάσουμε το καθεστώς εξαίρεσης για τους πολιτικούς κρατούμενους, να αντιπαρατεθούμε με την κρατική καταστολή και την προσπάθεια διεύρυνσής της, να αναδείξουμε τη σαθρότητα των κρατικών σκευωριών σε βάρος των αγωνιστών, να αντιπαλέψουμε τον κρατικό ρεβανσισμό και να μην αφήσουμε κανένα μόνο του στα χέρια του κράτους.
Στην ανεπίστρεπτη σήψη του κρατικού και καπιταλιστικού κόσμου, τα αδιέξοδα, την πολιτική και αξιακή του χρεωκοπία, να αντιπαραθέσουμε τις συλλογικές αντιστάσεις, την ταξική αλληλεγγύη, τη χειραφέτηση των καταπιεσμένων, τη μοναδική ζωντανή κοινωνική προοπτική: τον κόσμο της Αναρχίας και του Ελευθεριακού Κομμουνισμού.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΡΑΤΙΚΟ ΡΕΒΑΝΣΙΣΜΟ, ΤΙΣ ΣΚΕΥΩΡΙΕΣ, ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΦΟΒΟ, ΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ… ΝΑ ΑΝΤΙΤΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΙΣΜΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Αναρχική ομάδα «δυσήνιος ίππος» – μέλος της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης
Δυσήνιος Ίππος 