Είναι ώρα να τα αλλάξουμε ΟΛΑ!

Η Ιστορία, μας λένε οι κάθε λογής απολογητές της εξουσίας του κράτους και του καπιταλισμού έχει σίγουρα εξαντληθεί. Εκείνη η διαδικασία δηλαδή που κατεργάζεται μέσα στην άρνηση, που αμφισβητεί τον κυρίαρχο λόγο για το παρελθόν, για το παρόν και η πράξη της οραματίζεται ένα διαφορετικό μέλλον, αυτή η Ιστορία που θα ανατρέψει ό,τι ήταν μέχρι σήμερα γνωστό και γραμμένο ως ιστορία, αυτή η πράξη που γεννιέται και αναπτύσσεται μέσα στην καθημερινή πάλη των καταπιεσμένων σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου, αυτή η Υπόθεση επειδή έρχεται από το μέλλον και μπορεί να σαρώσει το παρελθόν, να πυρπολήσει το παρόν, αυτή θέλουν να τελειώσει – επιτέλους.

Κι η πράξη αυτή που ξεγεννά την δικιά μας Ιστορία, όσο κι αν επιχείρησαν να θάψουν με χίλιες θεωρίες για πάντα το όνομά της, αυτή ξεπροβάλλει ακόμα και κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες. Μέσα από το σκοτάδι του σύγχρονου ολοκληρωτισμού πάλι θα ξαναπεί: «ήμουν, είμαι, θα είμαι η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ».

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

apo.squathost.com | anpolorg@gmail.com

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 1973-2019: ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΜΥΘΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ… …Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΖΩΝΤΑΝΗ

 ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 1973-2019 : ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΜΥΘΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ…

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ, ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ

…Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΖΩΝΤΑΝΗ

Η νεοφιλελεύθερη-ακροδεξιά κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας που προέκυψε από τις εκλογές της 7^ης Ιούλη, πατώντας πάνω στους αντικοινωνικούς σχεδιασμούς και στην επιχείρηση διάλυσης των κοινωνικών και ταξικών αγώνων  της προηγούμενης διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, -αφενός με την εφαρμογή, τον σχεδιασμό και την υλοποίηση όλων των αντικοινωνικών-αντεργατικών μέτρων και αφετέρου με τις αυταπάτες που καλλιέργησε για καλύτερη διαχείριση του συστήματος, με την ενσωμάτωση, την απονεύρωση των κινημάτων και όπου δεν ήταν αρκετό αυτό, με το χτύπημα και το τσάκισμα των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων-, συνεχίζει να βαθαίνει τους όρους εκμετάλλευσης σε ακόμα πιο διευρυμένα τμήματα του πληθυσμού πλήρως εναρμονισμένη με τις υποδείξεις της αστικής τάξης, τον ντόπιων και διεθνών ελίτ και των υπερεθνικών μηχανισμών.

Στην τρέχουσα χρονική συγκυρία η κυβέρνηση εξαγγέλλει το πέρασμα στην περίοδο της πολυπόθητης «ανάπτυξης» και την επιστροφή στην «κανονικότητα» του κρατικού-καπιταλιστικού τρόπου οργάνωσης της ζωής. Οι νέοι, πρόσφατα ψηφισμένοι από τη βουλή, νόμοι παρέχουν όλες τις απαραίτητες διευκολύνσεις στο κεφάλαιο, αποθεώνουν την «επιχειρηματικότητα χωρίς γραφειοκρατικά εμπόδια», συνεχίζουν το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας,  διαλύουν τις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας, αβαντάρουν την ελαστική εργασία, νομοθετούν κυρώσεις-χάδι στους εργοδότες που έχουν ανασφάλιστους εργαζόμενους και από την άλλη χτυπάνε σκληρά τους αγώνες των εργαζομένων, το δικαίωμα στην απεργία (διαμορφώνοντας ένα ασφυκτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο καθίσταται δύσκολο να κηρυχθεί) και ποινικοποιούν τον συνδικαλισμό και κάθε μορφή εργατικής δράσης. Στο άμεσο μέλλον έχει ήδη προαναγγελθεί η κατάθεση του νέου αντι-ασφαλιστικού νομοσχεδίου που θα διαλύσει πλήρως και θα παραδώσει στα χέρια ιδιωτικών εταιρειών την κοινωνική ασφάλιση.

Παράλληλα, στον τομέα της εκπαίδευσης, ένας νέος γύρος αναδιάρθρωσης βρίσκεται σε εξέλιξη. Το κοινωνικό άσυλο των πανεπιστημίων χτυπιέται ολοκληρωτικά συμβάλλοντας στην απουσία της πολιτικής ζύμωσης και την οπισθοχώρηση των αγωνιστικών διεργασιών στα εκπαιδευτικά ιδρύματα και στην ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής φοιτητικής δράσης. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της αστυνομικής εισβολής στην ΑΣΟΕΕ, την οποία ακολούθησε ξύλο, συλλήψεις και δακρυγόνα σε βάρος φοιτητών και αλληλέγγυων, λίγες μέρες πριν την επέτειο του Πολυτεχνείου, σε μια κίνηση επίδειξης δύναμης από μεριάς της καταστολής. Μαζί με τα παραπάνω, οι επιχειρήσεις αλώνουν τις σχολές με κάθε δυνατή ευκαιρία (έρευνα, ιδιωτική πρωτοβουλία κ.α.), ενώ επεκτείνονται τα μέτρα μαζικών διαγραφών φοιτητών που εντείνουν τους ταξικούς φραγμούς στις σπουδές για τα παιδιά των φτωχών κοινωνικών στρωμάτων και θεσπίζουν ένα ακόμα πιο ταξικό σχολείο για λίγους.

Την ίδια ώρα εντείνεται ο πόλεμος σε βάρος των προσφύγων και των μεταναστών που εισρέουν καθημερινά στην ελληνική επικράτεια εξαιτίας των πολέμων που διαξάγουν και της δυστυχίας που επιβάλλουν οι παγκόσμιοι κυρίαρχοι.  Αφού η κυβέρνηση διέκοψε την παροχή ΑΜΚΑ και τους απέκλεισε από την εργασία και την περίθαλψη, διευρύνει την πολιτική του απαρτχάιντ σε βάρος τους εκκενώνοντας τις καταλήψεις στέγης που τους φιλοξενούσαν και στοιβάζοντας τους διαρκώς σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Στο κολαστήριο της Μόρια, αλλά και σε δεκάδες άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών που ξεπηδούν συνέχεια στην ενδοχώρα, οι άνθρωποι πεθαίνουν αβοήθητοι, εκτίθενται σε κάθε είδους κίνδυνο σε καθημερινή βάση, διαβιώντας κάτω από άθλιες, εξευτελιστικές συνθήκες. Στα στρατόπεδα συγκέντρωσης η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία απολύτως αξία, καθώς το πλέον απαξιωμένο κομμάτι του πληθυσμού, οι αόρατοι αυτής της κοινωνίας στερούνται όχι μόνο τις στοιχειώδεις παροχές και δικαιώματα, όπως αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, περίθαλψης, εκπαίδευσης ακόμα και σίτισης αλλά και το ίδιο το δικαίωμα στη ζωή. Παράλληλα, φασιστικές ομάδες κρούσης εκμεταλλευόμενες το καθεστώς εξαίρεσης που ενεργοποίησε το κράτος σε βάρος των μεταναστών και προσφύγων,  εντείνουν τις συνθήκες αποκλεισμού, κανιβαλισμού και εξόντωσης εναντίον τους σε πλήθος πεδίων της καθημερινότητας. Η ανακυκλούμενη αυτή βία μεταξύ των καταπιεσμένων, ο κοινωνικός κανιβαλισμός, λειτουργεί πάντα με κρατική εποπτεία και σχέδιο καταλήγοντας στην όξυνση του πολέμου των φτωχών, από τον οποίο πάντα οι μόνοι κερδισμένοι είναι το κράτος και τα αφεντικά.

Για την απρόσκοπτη υλοποίηση των αντικοινωνικών πολιτικών της, η νέα κυβέρνηση έχει ήδη από το καλοκαίρι κηρύξει την έναρξη μιας γιγαντιαίας κατασταλτικής επιχείρησης σε βάρος των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων συνολικά, των δομών και των χώρων του αγώνα και του αναρχικού κινήματος ειδικά.  Μια επιχείρηση που έχει αναγγελθεί εδώ και καιρό από τα εξουσιαστικά επιτελεία, και που προλειάνθηκε με την συστηματική στοχοποίηση του αναρχικού κινήματος και όσων αγωνίζονται από τους γκαιμπελίσκους των ΜΜΕ και περιλαμβάνει αστυνομική κατοχή της γειτονιάς των Εξαρχείων, αναβάθμιση των κατασταλτικών μηχανισμών και ίδρυση νέων (ομαδα Δέλτα), εκκενώσεις καταλήψεων, διώξεις και συλλήψεις αγωνιστών, χτύπημα, περιστολή και ποινικοποίηση εν γένει των διεκδικητικών και αγωνιστικών κινητοποιήσεων. Αυτή η πολεμική επιχείρηση ενάντια σε όσους αγωνίζονται είναι μέρος της συστηματικής προσπάθειας δεκαετιών από την πλευρά του ελληνικού κράτους να καθυποτάξει τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις και να επιβάλλει την υποταγή. Μία προσπάθεια που προσέκρουε στον τοίχο των μαζικών και μαχητικών κινητοποιήσεων, των εξεγέρσεων και των αγώνων των προηγούμενων δεκαετιών. Από τα πρώτα χρόνια της μεταπολιτευσης μέχρι και σήμερα.

   Στους διεθνείς συσχετισμούς και συγκρούσεις, το ελληνικό κράτος παραμένει σταθερά προσανατολισμένο στη συμμαχία του με το ΝΑΤΟ και προσδεμένο στο άρμα του δυτικού μπλοκ κυριαρχίας. Πρόσφατα ανανέωσε και διεύρυνε τη στρατηγική συμμαχία και συμφωνία του με το κράτος των ΗΠΑ, την ηγέτιδα δύναμη αυτού του μπλοκ, γύρω από μια σειρά θέματα πολεμικής προετοιμασίας:  Η επ’ αόριστον παραχώρηση και «αναβάθμιση» της βάσης της Σούδας, ένα ορμητήριο του αμερικανικού στρατού και του ΝΑΤΟ με ιδιαίτερα κρίσιμη σημασία στον έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, η «αναβάθμιση» της Νατοϊκής βάσης στη Λάρισα με την παρουσία πολεμικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών και τη μόνιμη παρουσία επανδρωμένων πολεμικών αεροσκαφών, η χρήση σημαντικού τμήματος του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης ως ναυτικής νατοϊκής βάσης και παράλληλα οι προθέσεις για εξοπλισμό της αμερικανικής βάσης στον Άραξο με πυρηνικά όπλα είναι κάποια βασικά σημεία που επισφραγίζουν αυτή τη συνεργασία.

Η συμφωνία αυτή είναι μέρος της επιβολής βασικών κατευθύνσεων του κυρίαρχου μπλοκ εξουσίαςενάντια στις κοινωνίες των Βαλκανίων, της Ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής. Η στρατιωτικοποίηση μεγάλων περιοχών και η εμβάθυνση του ελέγχου, η ενίσχυση της παρουσίας των επαγγελματιών δολοφόνων, η τεχνολογική αναβάθμιση των οπλοστασίων, είναι μέσα που χρησιμοποιούνται σε ένα σκοπό. Τον σκοπό του ολοκληρωτικού ελέγχου, της ασφυκτικής κρατικής επιβολής και της προετοιμασίας για νέες πολεμικές συρράξεις, περιφερειακές αλλά και γενικευμένες.

Είναι άλλωστε σαφές πως σε παγκόσμιο επίπεδο ο κόσμος του κράτους και των αφεντικών, ο κόσμος της εξουσίας, έχει κηρύξει πόλεμο ενάντια στους φτωχούς, τους αποκλεισμένους και την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, ενώ κάθε κομμάτι της κοινωνικής βάσης που επιλέγει να εναντιωθεί στις επιταγές των κυρίαρχων, αυτό που έχει να αντιμετωπίσει είναι η άγρια καταστολή, οι διώξεις, οι φυλακίσεις και ο θάνατος. Από τους χιλιάδες νεκρούς πρόσφυγες και μετανάστες σε όλη την Μεσόγειο και τον εγκλεισμό τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Ευρώπης Φρούριο, την περαιτέρω φτωχοποίηση, εξαθλίωση και ενταντικοποίηση της εκμετάλλευσης των από τα κάτω μέχρι την καταστροφή και λεηλασία της φύσης και ολόκληρων κοινωνιών. Από το καθεστώς έκτακτης ανάγκης και την καταστολή των μεγάλων διαδηλώσεων στις ευρωπαϊκές μητροπόλεις, μέχρι τις πολεμικές επιχειρήσεις εναντίον της επαναστατημένης Ροζάβα στη Βόρεια Συρία, τα σύννεφα πολέμου στην Τσιάπας απέναντι στους Ζαπατίστας, τις συλλήψεις και τις φυλακίσεις των Τούρκων αναρχικών και κομμουνιστών που εναντιώνονται στο φασιστικό καθεστώς του Ερντογάν, την επιβολή πραξικοπημάτων και δικτατορικών καθεστώτων στη Λατινική Αμερική.

Είναι αυτός ακριβώς ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός που γεννά πολέμους, θανάτους, προσφυγιά, φτώχεια και εξαθλίωση, που έρχεται να καταστείλει οποιαδήποτε αντίσταση στην επέλασή του, υπενθυμίζοντάς μας ότι στην τελική πάντα η κυρίαρχη σύγκρουση θα είναι μεταξύ κράτους και κεφαλαίου από την μία, και της χειραφετητικής και απελευθερωτικής δυνατότητας του ανθρώπου από τα δεσμά της εκμετάλλευσης και καταπίεσης από την άλλη. Μία σύγκρουση που έρχεται από τα βάθη της ιστορίας, η πάλη ενάντια στον παρηκμασμένο κόσμο της εξουσίας, και διατρέχει όλες τις μεγάλες επαναστατικές στιγμές στην ανθρώπινη ιστορία.

Απέναντι στην επίθεση του παρηκμασμένου εξουσιαστικού κόσμου και τη δυστοπία του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, όπου η μεγάλη πλειοψηφία εξαθλιώνεται και υποτάσσεται, μόνη προοπτική είναι η ταξική και διεθνιστική αλληλεγγύη μεταξύ των λαών, η οργανωμένη αντεπίθεση των εκμεταλλευόμενων τάξεων και η ανατροπή του κόσμου του καπιταλισμού και του κράτους, η δημιουργία μια κοινωνίας ισότητας, ελευθερίας και δικαιοσύνης.

Στην εξουσιαστική σήψη και την επίθεση των διεθνών και ντόπιων κυρίαρχων αντιπαρατάσσουμε την κοινωνική και ταξική οργάνωση των καταπιεσμένων. Στην απροκάλυπτη παρακμή του γερασμένου κόσμου του κράτους και των αφεντικών, αντιπαρατάσσουμε τη νιότη της Κοινωνικής Επανάστασης, τη μόνη πραγματική διέξοδο για την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία.

Οι ελπιδοφόρες λαϊκές εξεγέρσεις στο Εκουαδόρ και τη Χιλή, η σθεναρή αντίσταση στην επαναστατημένη Ροτζάβα, οι συνεχιζόμενες κινητοποιήσεις στην Ελλάδα, τη Γαλλία, την Τουρκία, την Παλαιστίνη, οι μικρές και μεγάλες αντιστάσεις σε όλον τον κόσμο μας γεμίζουν αισιοδοξία και δύναμη και αποδεικνύουν ότι ο εχθρός μπορεί να είναι δυνατός αλλά δεν είναι άτρωτος!

«Η Ιστορία, μας λένε οι κάθε λογής απολογητές της εξουσίας του κράτους και του καπιταλισμού έχει σίγουρα εξαντληθεί. Εκείνη η διαδικασία δηλαδή που κατεργάζεται μέσα στην άρνηση, που αμφισβητεί τον κυρίαρχο λόγο για το παρελθόν, για το παρόν και η πράξη της οραματίζεται ένα διαφορετικό μέλλον, αυτή η Ιστορία που θα ανατρέψει ό,τι ήταν μέχρι σήμερα γνωστό και γραμμένο ως ιστορία, αυτή η πράξη που γεννιέται και αναπτύσσεται μέσα στην καθημερινή πάλη των καταπιεσμένων σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου, αυτή η Υπόθεση επειδή έρχεται από το μέλλον και μπορεί να σαρώσει το παρελθόν, να πυρπολήσει το παρόν, αυτή θέλουν να τελειώσει – επιτέλους.

Κι η πράξη αυτή που ξεγεννά την δικία μας Ιστορία, όσο κι αν επιχείρησαν να θάψουν με χίλιες θεωρίες για πάντα το όνομά της, αυτή ξεπροβάλλει ακόμα και κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες. Μέσα από το σκοτάδι του σύγχρονου ολοκληρωτισμού πάλι θα ξαναπεί: «ήμουν, είμαι, θα είμαι η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ».

[απόσπασμα από την τοποθέτηση της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης στο πολιτικό μνημόσυνο για τον αναρχικό σύντροφο Λορέντζο Ορσέτι]

Οι κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις είναι ζωντανές και θα νικήσουν!

ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

αναρχική ομάδα «δυσήνιος ίππος»

μέλος της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης

Πάτρα, Νοέμβρης 2019

Καλέσματα του Ελευθεριακού σχήματος. Απέναντι στα λοκαουτ, την κρατική τρομοκρατία και την καταστολη…

Την Κυριακή 10/11, σε μια ακόμα πράξη του «έργου» της καταπολέμησης του «ασύλου ανομίας», πραγματοποιήθηκε αστυνομική εισβολή (ΜΑΤ ΚΑΙ ΟΠΚΕ) στο κεντρικό κτήριο της ΑΣΟΕΕ. Η κίνηση αυτή είναι κομμάτι της συνολικότερης προσπάθειας του κράτους για το χτύπημα των αγώνων στους πανεπιστημιακούς χώρους, την ολοκληρωτική κατάργηση του ασύλου, την ποινικοποίηση των αντιστάσεων και του συνδικαλισμού και την αποστείρωση των σχολών από κάθε προσπάθεια για συλλογική συζήτηση, ζύμωση και δράση. Η εν λόγω κίνηση αποτελεί έμπρακτη αμφισβήτηση του ασύλου και έρχεται σε συνέχεια των επιθέσεων με χημικά μέσα στο χώρο της ΑΣΟΕΕ την ώρα που η σχολή βρισκόταν υπό κατάληψη.

Λίγες μέρες πριν τις κινητοποιήσεις για την 17^η Νοεμβρίου η κυβέρνηση της ΝΔ, μέσω της έντασης της καταστολής (εκκενώσεις καταλήψεων, σαρωτικές επιχειρήσεις στα Εξάρχεια, επανεμφάνιση της ομάδας ΔΕΛΤΑ κλπ) αποφασίζει να μας δείξει τα δόντια της. Σα να μην έφτανε η πρωινή εισβολή, το βράδυ τα ΜΑΤ βρέθηκαν στο χώρο της σίτισης ζητώντας το πάσο από τους φοιτητές που περνούσαν, ενώ η πρυτανεία ανακοίνωσε λοκ-άουτ της σχολής για μια εβδομάδα, την ώρα που τις επόμενες μέρες ήταν προγραμματισμένη γενική συνέλευση. Η πρυτανεία αυτή τη φορά δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται τόσο για την «κανονικότητα» και την «εύρυθμη λειτουργία» του πανεπιστημίου.

Το πρωί της Δευτέρας 11/11 αρκετοί φοιτητές και φοιτήτριες σε μια κίνηση αμφισβήτησης των κρατικών επιταγών, έσπασαν το λοκ-άουτ της ΑΣΟΕΕ και μπήκαν μέσα στον προαύλιο χώρο. Απέναντι βρήκαν για ακόμα φορά τις δυνάμεις καταστολής, όπου με ξύλο, προσαγωγές και πολλά χημικά προσπάθησαν να τους εμποδίσουν να μπουν μέσα, ενώ στη συνέχεια τους εγκλώβισαν. Έπειτα από αρκετή ώρα, και ενώ άρχισε να μαζεύεται κόσμος έξω από την ΑΣΟΕΕ,  οι δυνάμεις των ΜΑΤ αποχώρησαν και οι συγκεντρωμένοι παρέμειναν στο σημείο φωνάζοντας συνθήματα και στη συνέχεια αποχώρησαν συγκροτημένα.

Από την πλευρά μας, εκφράζουμε την αλληλεγγύη και στεκόμαστε στο πλευρό όσων αγωνίζονται, αντιστέκονται, διεκδικούν και αμφισβητούν τους κρατικούς σχεδιασμούς. Απέναντι στην προσπάθεια τρομοκράτησης όσων αντιστέκονται οφείλουμε να συνεχίσουμε τον αγώνα μας, -και με αφορμή τις κινητοποιήσεις της 17^ης Νοεμβρίου- να μαζικοποιήσουμε τις γενικές συνελεύσεις, να κάνουμε καταλήψεις και να κατέβουμε μαζικά και μαχητικά στο δρόμο.

Κόντρα στους σχεδιασμούς των κυρίαρχων και το ακόμα πιο ζοφερό μέλλον που ετοιμάζουν τόσο  για μας, όσο και για ευρύτερα κομμάτια της εκμεταλλευόμενης τάξης έχουμε να αντιτάξουμε τη δύναμη που πηγάζει από τη συλλογικοποίηση και τον αγώνα. Βασικό εχέγγυο για την επανεκκίνηση του κινήματος και την συνολική αναμέτρηση με όσα έρχονται είναι η οριζόντια οργάνωση των αγώνων στη βάση των κοινών υλικών μας συμφερόντων, αναγκών και επιθυμιών.  Η προοπτική βρίσκεται στην μαχητική υπεράσπιση και περιφρούρηση των κεκτημένων μας που βλέπουμε μουδιασμένοι να μας παίρνουν ένα – ένα. Στην οικειοποίηση και μετατροπή των πανεπιστημιακών χώρων σε ζωντανά κέντρα αγώνα, σε τόπους συλλογικής συζήτησης, ζύμωσης, αμφισβήτησης και αντίστασης. Με όργανα λήψης αποφάσεων τις γενικές συνελεύσεις, όπλα τις συντονισμένες –στη βάση –  καταλήψεις διαρκείας και τις μαζικές διαδηλώσεις και όχημα τον αυτόνομο και μαχητικό φοιτητικό – ταξικό συνδικαλισμό, υπερασπιζόμαστε με κάθε κόστος το άσυλο και τα υπόλοιπα ταξικά μας συμφέροντα.  Απέναντι στην κουλτούρα της ηττοπάθειας , της εξατομίκευσης και της ανάθεσης να προτάξουμε την πίστη στον συλλογικό αγώνα, την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΧΟΛΗ

ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΤΟΥ ΧΘΕΣ ΠΥΞΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ

ΠΟΡΕΙΑ:17 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΤΙΣ 18:00 ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Ελευθεριακό σχήμα πανεπιστημίου Πατρών 

ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΤΟΥ ΧΘΕΣ ΠΥΞΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ | ΠΟΡΕΙΑ: ΚΥΡΙΑΚΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 18:00 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΘΑ ΣΤΗΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΣΤΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ ΤΟΥ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥΒΟΛΑ ΣΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

«Το δίκιο μας εμπρός να βγάλουμε στους δρόμους

Μπουρλότο και φωτιά σε κράτος κι αστυνόμους

Τον ξέρουμε καλά της γης μας τον αφέντη

Μας έμαθε πολλά το αίμα του Νοέμβρη»

Οι ανυποχώρητοι αγώνες που δόθηκαν συνολικά για την πτώση της επταετούς δικτατορίας των συνταγματαρχών με αποκορύφωμα τη μαζική εξέγερση του Πολυτεχνείου αποτελούν μια μεγάλη παρακαταθήκη στο σήμερα. Οι εξεγέρσεις και οι αγώνες του παρελθόντος  δεν αποτελούν  απλώς μια σειρά τετελεσμένων γεγονότων αλλά μια πλούσια διαδικασία αντιπαράθεσης, σύγκρουσης και μάχης με την κυρίαρχη τάξη. Αποτελούν κομμάτι της πλούσιας ιστορίας των κοινωνικών και ταξικών αγώνων που έχουν δοθεί, και λειτουργούν ως πυξίδα, τόσο για τους αγώνες του σήμερα, όσο και του αύριο.  Συγχρόνως, οι εξεγέρσεις είναι μια διαρκής υπενθύμιση: τίποτα δεν χαρίστηκε από καμία εξουσία, τα πάντα κερδήθηκαν με τους αγώνες. Η εξέγερση του πολυτεχνείου, το 1973, χαρακτηρίστηκε από το σθένος και την αυτοθυσία χιλιάδων αγωνιστών, που παρά την σκληρή καταστολή, τις φυλακίσεις, τα βασανιστήρια, το ξύλο, τις εξορίες και όλες τις κακουχίες, επέλεξαν το δρόμο του αγώνα για ζωή και ελευθερία.

H 17 Νοέμβρη αποτελεί ημέρα κομβικής σημασίας τόσο για την εξουσία όσο και για αυτούς που αγωνίζονται. Αφ’ ενός αναδεικνύει την αέναη προσπάθεια της κυριαρχίας να σβήσει και από την κοινωνική συνείδηση τα όποια εξεγερσιακά χαρακτηριστικά της, αφ’ ετέρου συνιστά, τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, στιγμή ορόσημο για τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, όπως αυτοί εκδηλώνονται στον ελλαδικό χώρο από την αρχή της μεταπολίτευσης μέχρι σήμερα.  Η εξουσία. ανέκαθεν προσπαθούσε να οικειοποιηθεί γεγονότα που έπαιξαν κεντρικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας, αποσιωπώντας κάθε εξεγερσιακή και ριζοσπαστική πτυχή τους, ακριβώς επειδή αυτές οι πτυχές θέτουν σε αμφισβήτηση την κυρίαρχη ιστορική αφήγηση, και πολλές φορές την ανατρέπουν. Μέσα από τους εκπαιδευτικούς, κρατικοδίαιτους συνδικαλιστικούς και προπαγανδιστικούς μηχανισμούς  προωθείται η μετατροπή των εξεγερσιακών γεγονότων του παρελθόντος σε ακίνδυνες γιορτές και παρελάσεις, προκειμένου να διασφαλιστεί η «κοινωνική ειρήνη». Έτσι, κάθε 17 Νοέμβρη οι εξουσιαστές και οι υπάλληλοί τους, μοιρολογούν και τιμούν τα θύματα του αντιδικτατορικού αγώνα με μεγάλη δόση κροκοδείλιων δακρύων, με σκοπό να παρουσιάσουν μια κοινωνική εξέγερση ως ατομικό ηρωισμό. Η ταξική μας μνήμη, όμως, παραμένει ζωντανή και ασυγκίνητη μπροστά σε αυτή την μελοδραματική παράσταση των ισχυρών, γιατί πάντα θα θυμόμαστε τη στράτευση της εγχώριας αστικής τάξης στο πλευρό του φασιστικού καθεστώτος.

Σήμερα, στην εποχή της λυσσαλέας επίθεσης κράτους και κεφαλαίου πάνω σε όλα τα κοινωνικά και ταξικά κεκτημένα και της διάλυση της ζωής της κοινωνικής πλειοψηφίας, πολλά από τα προτάγματα της εξέγερσης του πολυτεχνείου παραμένουν ενοχλητικά και επίκαιρα. Ο αγώνας που καλούνται να δώσουν σήμερα όλα τα χειμαζόμενα κομμάτια της κοινωνίας ενάντια  στις επιταγές του αστικού συστήματος και τα πολυνομοσχέδια  «οδοστρωτήρα» της κυβέρνησης ΝΔ είναι σκληρός κι επίπονος. Χτυπήματα μεγάλου φάσματος που ξεκινούν από τα αντεργατικά μέτρα, τη δαιμονοποίηση των μεταναστών-προσφύγων, την ποινικοποίηση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων, την εκκένωση των καταλήψεων και την καταστολή των αγωνιστών, την αναβάθμιση των στρατιωτικών βάσεων και την μεγαλύτερη εμπλοκή στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, μέχρι τις σαρωτική αναδιάρθρωση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Συγκεκριμένα, στο κομμάτι της εκπαίδευσης η κυβέρνηση ΝΔ δίνει τη χαριστική βολή στο άσυλο, καταργώντας το ολοκληρωτικά καθότι οι μπάτσοι αποκτούν το δικαίωμα να είναι μέσα στις σχολές με ένα απλό ανώνυμο τηλεφώνημα για περιπτώσεις απλών πλημμελημάτων. Αυτό συμβάλει στην αποστείρωση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων από διαδικασίες πολιτικής ζύμωσης, την ποινικοποίηση της φοιτητικής συνδικαλιστικής δράσης και των ευρύτερων κοινωνικών-ταξικών αγώνων εντός τους, την ένταση της ασυδοσίας των επιχειρήσεων και κάθε λογής ιδιωτικών πρωτοβουλιών και την όξυνση των αυθαιρεσιών(καθηγητικών και μη). Επιπλέον ξεθάβεται από το συρτάρι το εκδικητικό μέτρο των μαζικών διαγραφών για φοιτητές που έχουν υπερβεί τα «ν+2» έτη φοίτησης τους. Ένα μέτρο το οποίο εντείνει τους ταξικούς φραγμούς στο πανεπιστήμιο και βάζει στο στόχαστρο φοιτητές φτωχών οικογενειών που δεν μπορούν να σηκώσουν το κόστος φοίτησης και αναγκάζονται να εργάζονται παράλληλα. Συν τις άλλοις το εν λόγω μέτρο συντελεί στην περαιτέρω πειθάρχηση και εντατικοποίηση της καθημερινότητας μέσα στο πανεπιστήμιο.

Εμείς απέναντι στην προσπάθεια αποστείρωσης των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων από κάθε έννοια αγώνα και συλλογικότητας, απέναντι στην ποινικοποίηση κάθε μορφής αντίστασης, να επανοικειοποιηθούμε το πανεπιστήμιο μετατρέποντας το σε ένα ζωντανό κύτταρο αγώνα, ζύμωσης και πολιτικοποίησης. Να γίνουν τα πανεπιστήμια, οι χώροι δουλειάς, τα σχολεία και οι  γειτονιές εστίες αντίστασης, διεκδίκησης, αλληλεγγύης, ανυπακοής και απειθαρχίας στα σχέδια της κυριαρχίας.

Να συνδέσουμε και να ριζοσπαστικοποιήσουμε τους αγώνες για την κάλυψη των αναγκών μας και την προώθηση των συμφερόντων μας. Να οξύνουμε τις μικρές αλλά πολύ σημαντικές φοιτητικές ταξικές αρνήσεις που αναπτύσσονται στην πανεπιστημιακή καθημερινότητα. Να ενδυναμώσουμε τις συλλογικές διαδικασίες αγώνα μέσα στο Πανεπιστήμιο (Γενικές Συνελεύσεις, κινητοποιήσεις, κ.α.).

Απέναντι στη ζοφερή πραγματικότητα που βιώνουμε οφείλουμε να πιάσουμε ξανά το νήμα των αγώνων και να διεκδικήσουμε ότι μας ανήκει. Απέναντι στην κουλτούρα της ηττοπάθειας, της απογοήτευσης και της λογικής ότι τίποτα δεν αλλάζει, να εμπνευστούμε από τους αγώνες του παρελθόντος και να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας. Μέσα από τους αυτοοργανωμένους, συλλογικούς και ακηδεμόνευτους αγώνες και μακριά από κάθε λογική πρωτοπορίας και ανάθεσης που μόνο απονευρώνει και αποδυναμώνει τον αγώνα να φέρουμε στο προσκήνιο τα συμφέροντα, τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας. Με όπλο την ταξική αλληλεγγύη να συνδεθούμε με τους αγώνες των εργαζομένων, να οργανωθούμε και να αντισταθούμε απέναντι σε κάθε επίθεση που δεχόμαστε. Δε διεκδικούμε τίποτα λιγότερο από τα πάντα, τα θέλουμε όλα και για όλους!

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟ!

ΟΥΤΕ ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΔΙΑΓΡΑΦΕΣ ΦΟΙΤΗΤΩΝ !

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΣΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΤΑΞΙΚΑ ΜΑΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ!

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ!

Ελευθεριακό σχήμα πανεπιστημίου Πατρών  

Προβολή ντοκιμαντέρ: “30 χρόνια πίσω” και πολιτική παρέμβαση στο 3ήμερο του Πολυτεχνείου

 

Οι εξεγέρσεις του χθες δείχνουν το δρόμο για τις επαναστάσεις του αύριο

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ!
NO PASARAN

ΚΙΝΗΜΑ ΧΩΡΙΣ ΜΝΗΜΗ ΕΙΝΑΙ ΚΙΝΗΜΑ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

ΠΕΜΠΤΗ 14 ΝΟΕΜΒΡΗ, 20.00 στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Επί τα Πρόσω (Πατρέως 87)

Προβολή ντοκιμαντέρ: “30 χρόνια πίσω”

Δίκη των βασανιστών. Δίκη του Πολυτεχνείου. Ατιμωρησία. Κοινωνικοί αγώνες 74′-77′.

• 15-16-17 ΝΟΕΜΒΡΗ: Πολιτική παρέμβαση στο 3ήμερο του Πολυτεχνείου στο Παράρτημα

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!

αναρχική ομάδα “δυσήνιος ίππος”/ΑΠΟ & συντρόφισσες – σύντροφοι

Ανακοίνωση διεθνιστικής αλληλεγγύης στο αναρχικό κίνημα στην Ελλάδα

H Επιτροπή Σχέσεων της Διεθνούς των Αναρχικών Ομοσπονδιών (CRIFA) υποστηρίζει το κάλεσμα για διεθνή αλληλεγγύη που διατυπώθηκε από τους συντρόφους της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης (APO/IFA), καλώντας επίσης για διεθνή κινητοποίηση όλων των ατόμων και των συλλογικοτήτων που αγωνίζονται ενάντια στην κρατική καταστολή και τον ολοκληρωτισμό. Για την αναρχία, για την κοινωνική επανάσταση!

Μασσαλία, 2 Νοεμβρίου 2019

ΚΑΛΕΣΜΑ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ, ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ-ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Από το καλοκαίρι -μετά τις εκλογές της 7ης Ιουλίου την αλλαγή της διακυβέρνησης- βρίσκεται σε εξέλιξη στην Ελλάδα μια κρατική κατασταλτική εκστρατεία που από την αρχή έθεσε στο στόχαστρο τον κόσμο του αγώνα -και ειδικότερα το αναρχικό κίνημα- τις καταλήψεις και τις αυτοοργανωμένες δομές αγώνα, τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, το σύνολο των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων.

Από τις πρώτες ενέργειες της νέας δεξιάς κυβέρνησης ήταν η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, η αστυνομική κατοχή των Εξαρχείων – μιας γειτονιάς με πλούσιο αγωνιστικό παρελθόν και παρόν- και η εκκένωση προσφυγικών καταλήψεων με τη μεταφορά εκατοντάδων προσφύγων και μεταναστών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, υλοποιώντας με αυτόν τον τρόπο την απάνθρωπη αντι-μεταναστευτική πολιτική της Ε.Ε. στην κατεύθυνση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.

Πρόκειται για μια κατασταλτική διαδικασία σε εξέλιξη, καθώς είναι ορατός ο κίνδυνος και νέων επιχειρήσεων για εκκενώσεις καταλήψεων, ενώ με μια σειρά νόμων καταργείται στην ουσία η εργατική απεργία, προωθείται η ιδιωτικοποίηση βασικών κοινωνικών αναγκών και αγαθών και ανοίγει ο δρόμος για τη λεηλασία του φυσικού περιβάλλοντος από πολυεθνικές εταιρείες σε κάθε σημείο της χώρας.

Από την άλλη, κοινωνικές, ταξικές και πολιτικές συλλογικότητες επιχειρούν να θέσουν ήδη τα πρώτα αναχώματα στους αντικοινωνικούς σχεδιασμούς του κράτους και των αφεντικών. Η μαζική διαδήλωση της 14ης Σεπτέμβρη 2019 που οργανώθηκε από τη συνέλευση “NO PASARAN” αποτέλεσε μια πρώτη δυναμική απάντηση στον δρόμο από χιλιάδες αγωνιστές και αγωνίστριες απέναντι στα σχέδια του κράτους δείχνοντας ότι ο κόσμος του αγώνα δεν θα υποχωρήσει απέναντι στην κρατική καταστολή αλλά θα συνεχίσει να μάχεται σε κάθε πεδίο όπου εκδηλώνεται η κρατική και καπιταλιστική επίθεση.

Απέναντι στην κατασταλτική επίθεση του ελληνικού κράτους και την επαπειλούμενη κλιμάκωση της το αμέσως επόμενο διάστημα στεκόμαστε αλληλέγγυοι στο αναρχικό κίνημα, στις πολιτικές και προσφυγικές καταλήψεις και τις δομές αγώνα στα Εξάρχεια, στις αναρχικές καταλήψεις -από τη Mundo Nuevo και την Libertatia στη Θεσσαλονίκη, που η ανοικοδόμηση ολοκληρώνεται μέχρι την εδώ και 31 χρόνια κατάληψη της Λέλας Καραγιάννη στην Αθήνα- και συνολικά σε όλους τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες στην Ελλάδα.

Οι ελπιδοφόρες λαϊκές εξεγέρσεις στο Εκουαδόρ και τη Χιλή, η σθεναρή αντίσταση στην επαναστατημένη Ροτζάβα, οι συνεχιζόμενες κινητοποιήσεις στην Ελλάδα, τη Γαλλία, την Τουρκία, την Παλαιστίνη, οι μικρές και μεγάλες αντιστάσεις σε όλον τον κόσμο μας γεμίζουν αισιοδοξία και δύναμη και αποδεικνύουν ότι ο εχθρός μπορεί να είναι δυνατός αλλά δεν είναι άτρωτος! Να εντείνουμε παντού τον οργανωμένο και μαχητικό αγώνα για την κοινωνική επανάσταση, για την Αναρχία!

NO PASARAN!

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ!

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση (APO/IFA)

Διεθνής των Αναρχικών Ομοσπονδιών – Επιτροπή Σχέσεων (CRIFA)

Ιταλική Αναρχική Ομοσπονδία (crint – FAI)

Ομοσπονδία για την Αναρχική Οργάνωση (FAO/IFA) [Slovenia-Croatia]

Συνέχεια της συζήτησης για τη διοργάνωση κινητοποίησης ενόψει της 25ης Νοέμβρη, Δευτέρα 11/11 στις 5:00 μ.μ.

Από τη συνέλευση που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 6/11 στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Επί τα Πρόσω (Πατρέως 87), ορίστηκε επόμενη συνέλευση τη Δευτέρα 11/11 στις 5:00 μ.μ., για τη συνέχεια της συζήτησης, σχετικά με τη διοργάνωση κινητοποίησης ενόψει της 25ης Νοέμβρη.

Ολόκληρο το αρχικό κάλεσμα της πρωτοβουλίας γυναικών ενάντια στην πατριαρχία, μπορείτε να δείτε εδώ.

ΤΑΞΙΚΟΣ, ΑΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ
ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ

πρωτοβουλία γυναικών ενάντια στην πατριαρχία
enantiastinpatriarxia@gmail.com
Επικοινωνία: κάθε Τρίτη 19:00-22:00 στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο «Επί τα Πρόσω» (Πατρέως 87)