ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ
ΤΡΙΤΗ 25/7, 19:00, ΈΣΠΕΡΟΣ (πλ.Γεωργίου)
αναρχική ομάδα “δυσήνιος ίππος”
και σύντροφοι
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ «ΠΡΑΣΙΝΗ» ΑΝΑΠΤΥΞΗ, ΤΑ ΦΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΤΡΟΠΗ
ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΑΓΩΝΑ ΣΤΟΝ ΑΧΕΛΩΟ
H επικείμενη λειτουργία του Υ/Η φράγματος της ΔΕΗ στη Μεσοχώρα θα μετατρέψει σε γιγάντιο τεχνητό βούρκο την ορεινή κοιλάδα του ποταμού στη νότια Πίνδο, καταστρέφοντας τον, ενώ θα αφανίσει και το ίδιο το χωριό της Μεσοχώρας Τρικάλων, βυθίζοντας το στον πυθμένα αυτού του βούρκου. Παράλληλα, η λειτουργία του συγκεκριμένου φράγματος, ανοίγει το δρόμο και για την υλοποίηση του συνολικού έργου της εκτροπής του Αχελώου προς τη Θεσσαλία, γεγονός που θα επιφέρει ανυπολόγιστες καταστροφές σε ολόκληρη την περιοχή της Κεντρικής και Δυτικής Ελλάδας, τόσο στη φύση όσο και στις τοπικές κοινωνίες, από τις πηγές του ποταμού στην Πίνδο μέχρι τις εκβολές του στην Αιτωλοακαρνανία.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 οι κάτοικοι της Μεσοχώρας έχουν αναπτύξει σημαντικές αντιστάσεις στους καταστροφικούς σχεδιασμούς του κράτους και της ΔΕΗ στην περιοχή, ενώ εδώ και πολλά χρόνια, δεκάδες αγωνιστές από κάθε σημείο της χώρας κινητοποιούνται δυναμικά και πολύμορφα ενάντια στα φράγματα και την εκτροπή του ποταμού. Αντίστοιχες κινητοποιήσεις, εκδηλώσεις και παρεμβάσεις θα πραγματοποιηθούν και φέτος στην περιοχή από την Αυτόνομη Συνάντηση Αγώνα, από τις 9 ως τις 14 Αυγούστου, στις όχθες του ποταμού, στη Μεσοχώρα.
Την Πέμπτη 20 Ιούλη πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στο κεντρικό κτίριο της ΔΕΗ στην Πάτρα, στην παραλιακή λεωφόρο Ακτή Δυμαίων. Πετάξαμε μπογιές και φειγ βολάν στην εξωτερική πρόσοψη του κτιρίου και γράψαμε σύνθημα με σπρέι στην είσοδο.
ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΤΕΙ ΤΟ ΦΡΑΓΜΑ ΤΗΣ ΔΕΗ ΣΤΗ ΜΕΣΟΧΩΡΑ
ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΤΟ ΧΩΡΙΟ – ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ Ο ΑΧΕΛΩΟΣ
αναρχική ομάδα “δυσήνιος ίππος” και σύντροφοι
Πάτρα, 21 Ιούλη 2017
81 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1936
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
Στις 19 Ιουλίου του 1936, οι σειρήνες των εργοστασίων στη Βαρκελώνη δεν ηχούν για την έναρξη της βάρδιας. Είναι το συμφωνημένο σινιάλο των επιτροπών εργοστασίων της CNT προς τις επιτροπές άμυνας. Ο στρατός των φασιστών, έχοντας προηγουμένως εξουδετερώσει την στρατιωτική φρουρά της καταλανικής κυβέρνησης (η οποία είχε αρνηθεί να δώσει οπλισμό στη CNT) εισβάλλει στην πόλη. Η CNT, η FAI και η Ελευθεριακή Νεολαία έχουν ήδη οργανώσει την κοινωνική και ταξική άμυνα, απαλλοτριώνοντας όπλα, τα οποία μοιράζονται στο οργανωμένο προλεταριάτο. Στήνονται οδοφράγματα, ενώ χάρις σε πληροφορίες που έχει η συλλέξει η CNT-FAI είναι γνωστό στους επαναστάτες το πότε θα επιτεθεί στην πόλη ο στρατός των φασιστών.
Τις επόμενες δύο μέρες, στις νικηφόρες οδομαχίες συμπυκνώνονται δεκαετίες δουλειάς στη βάση, χρόνια διώξεων και φυλακίσεων, ατέλειωτες συζητήσεις, τόνοι χαρτιού πολιτικής προπαγάνδας, εξεγέρσεις και απεργιακές φρουρές, η συνεπής και μαζική πολιτική, κοινωνική και ταξική οργάνωση. Στα οδοφράγματα της Βαρκελώνης οι φασίστες συντρίβονται, όχι από κάποιο κυβερνητικό στράτευμα, αλλά από εργάτες που υπερασπίζονται τα δίκαια της ισότητας και της ελευθερίας, από το αναρχικό κίνημα που έχει προετοιμαστεί για αυτή την κρίσιμη μάχη.
Η επανάσταση πετυχαίνει την πρώτη της νίκη, για να ακολουθήσουν κι άλλες. Οι εργατικές και αγροτικές κομμούνες θα γίνουν πραγματικότητα, η CNT και η FAI θα κατορθώσουν αυτό που από εδώ και στο εξής δεν είναι ποτέ πια αδιανόητο. Η κοινωνική και ταξική χειραφέτηση, η κοινωνία των ομόσπονδων κοινοτήτων, ο κόσμος του ελευθεριακού κομμουνισμού, δεν είναι απλώς η ομορφότερη ιδέα, είναι μια πραγματικότητα που έζησε στην επαναστατημένη Ισπανία.
Αυτή την ιδέα κρατάμε στις καρδιές μας οι αναρχικοί σε όλο τον κόσμο, αυτή την πραγματικότητα κρατάμε στα χέρια μας κάθε φορά που ερχόμαστε σε σύγκρουση με τον κόσμο της εξουσίας. Τιμούμε και εμπνεόμαστε από εκείνους τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που έγραψαν μία από τις ομορφότερες σελίδες στην ιστορία της ανθρωπότητας, στην ιστορία του αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση.
Ο αγώνας συνεχίζεται…
A LAS BARRICADAS!
Αναρχική Συλλογικότητα «Κύκλος της Φωτιάς»-
μέλος της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης
**Στηρίζουμε τις εξαγγελθείσες κινητοποιήσεις των εμποροϋποαλλήλων, των εργαζομένων, των άνεργων και των νεολαίων, την Κυριακή 16/7, ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας.
Εφτά χρόνια μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και πέντε μετά την εμφάνιση της στον ελλαδικό χώρο, οι συνθήκες ολοκληρωτικής εξαθλίωσης και εκμετάλλευσης που επέφεραν τα μνημόνια και οι δανειακές συμβάσεις με τους διεθνείς πιστωτές, συνεχίζουν να οξύνονται για τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας. Η απρόσκοπτη λεηλασία των κοινωνικών αγαθών και κεκτημένων εντείνεται διαρκώς. Η εκτόξευση της ανεργίας στα ύψη, οι διαρκείς περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, η περαιτέρω υποβάθμιση του συστήματος της υγείας και της παιδείας, οι μεθοδεύσεις για ποινικοποίηση του συνδικαλισμού, η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, η επιβολή νέων φόρων, η ιδιωτικοποίηση λιμανιών(αλλά και ολόκληρων περιοχών), οι πλειστηριασμοί της πρώτης κατοικίας, η λεηλασία της φύσης για τη μεγιστοποίηση των κερδών του κεφαλαίου και η καταστολή όσων αγωνίζονται είναι μερικά από τα βασικότερα στοιχεία της ταξικής επίθεσης που βρίσκεται σε εξέλιξη και είναι πλέον ολοφάνερο πως αν δεν αποκρουστεί άμεσα, τότε θα συμπαρασύρει τα πάντα στο καταστροφικό πέρασμά της. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη, εκατομμύρια άνθρωποι ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας, δεν διαθέτουν τα στοιχειώδη αγαθά για την επιβίωση (όπως στέγη, τροφή, θέρμανση και ρεύμα), ενώ κάποιοι, βυθισμένοι στην απελπισία και την απόγνωση που γεννά η εξαθλίωση, οδηγούνται μέχρι και στην αυτοκτονία.
«Μεγαλώνει μέσα στις καρδιές μας, όπως είπε ο σύντροφός σας, και όταν φύγει μαζί με την τελευταία μας πνοή κάποιος θα το αρπάξει και θα το κάνει κομμάτι της δικής του ζωής».
Philip Levine
Συχνά λέγεται, αναφέρει ο John Hewetson στο «Σχόλια πάνω στην Αναρχία», τέσσερα χρόνια μετά το τέλος του Ισπανικού εμφυλίου, ότι η επανάσταση του 1936 δεν ανέδειξε πρόσωπα, όπως η Οκτωβριανή επανάσταση τον Lenin και τον Trotsky. Πρέπει όμως –λέει ο ίδιος– να γίνει μια εξαίρεση όσον αφορά τον αναρχικό Ντουρρούτι. Στο πρόσωπό του αντικατοπτρίζονταν οι εξεγερμένοι Ισπανοί εργάτες και αγρότες.
Ο Ντουρρούτι γεννήθηκε στις 14 Ιουλίου 1896 στη Λεόν, μια ορεινή περιοχή της κεντρικής – βόρειας Ισπανίας. Πλουσιότερη από το νότο, αλλά πολύ λιγότερο εκβιομηχανισμένη από την Καταλωνία, ποτέ δεν υπήρξε προπύργιο των αναρχικών όπως η Ανδαλουσία ή η Καταλωνία. Η οικογένεια Ντουρρούτι είχε 9 παιδιά. Ένα από τ’ αδέλφια τού Μπουεναβεντούρα σκοτώθηκε στις ταραχές του 1934 στην Αστούρια, ένας άλλος σκοτώθηκε στο μέτωπο πολεμώντας τους φασίστες, ενώ όλοι οι υπόλοιποι δολοφονήθηκαν από τους φασίστες.
Ο πατέρας του ήταν εργάτης στους σιδηροδρόμους και αυτοπροσδιοριζόταν ως ελευθεριακός σοσιαλιστής. Ο Ντουρούτι είχε μαύρα μαλλιά, καστανά μάτια και ήταν σχετικά κοντός αλλά γεροδεμένος και πολύ δυνατός.
Παράτησε το σχολείο στα 14 χρόνια του και πήγε να εργαστεί στα τρένα στη Λεόν, όπως ο πατέρας του. Δούλευε ακόμα εκεί όταν η ελεγχόμενη από τους σοσιαλιστές U.G.T. (Union General de Trabajadores – Γενική Ένωση Εργαζομένων) κάλεσε τους σιδηροδρομικούς εργάτες των βορείων περιοχών σε απεργία, το 1917. Ο Ντουρρούτι συμμετείχε πολύ ενεργά στην απεργία, η οποία μετά την άρνηση της κυβέρνησης ν’ αποδεχτεί τα αιτήματα των εργατών, γενικεύτηκε σ’ όλη την περιοχή. Η γενική απεργία που ξεκίνησε στις 10 Αυγούστου, συνετρίβη σε τρεις μέρες. Η κυβέρνηση κάλεσε τον στρατό, οι αγριότητες του οποίου υπήρξαν απερίγραπτες. Σκότωσαν 70 εργάτες και τραυμάτισαν πάνω από 500. Οι αρχές φυλάκισαν και 2.000 από τους απεργούς. Σύμφωνα με τα λόγια ενός παρατηρητή «ο στρατός έσωσε το έθνος»! Ο Ντουρρούτι κατάφερε να δραπετεύσει και διέφυγε στην Γαλλία. Τα όσα έζησε κατά τη διάρκεια της απεργίας και της φυλακής, τον σημάδεψαν για πάντα.
Από το φθινόπωρο του 1917 ως τις αρχές του 1920, ο Ντουρούτι εργάστηκε στο Παρίσι ως μηχανικός. Αποφάσισε να γυρίσει στην Ισπανία και πήγε στο Σαν Σεμπαστιάν. Εκεί γνώρισε την τοπική αναρχική ομάδα. Πείστηκε από την CNT (Confederacion National del Trabajo – Εθνική Συνομοσπονδία Εργασίας) να πάει στη Βαρκελώνη, όπου οι αναρχικοί και οι συνδικαλιστές υφίσταντο φοβερή καταστολή και πολλά μέλη φυλακίζονταν ή εκτελούνταν. Για αρκετό καιρό η Βαρκελώνη και η Καταλωνία, γενικότερα, ήταν καζάνια που έβραζαν.
