ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ “MUNDO NUEVO” ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 16 ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ “MUNDO NUEVO” ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 16 ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ

“Llevamos un mundo nuevo en nuestros corazones”

“Κουβαλάμε έναν καινούριο κόσμο, εδώ, στις καρδιές μας”.

Μπ. Ντουρρούτι

Την Τρίτη στις 20 Νοέμβρη εκδικάζεται στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης η υπόθεση της κατάληψης “Mundo Nuevo”, η οποία για δεύτερη φορά -ύστερα από την πρώτη στοχοποίησή της στα ΜΜΕ και τις εξαγγελίες περί εκκένωσης της- μπαίνει στο στόχαστρο των κατασταλτικών μηχανισμών. Πρόκειται για μια δίκη-παρωδία, κατά την οποία 16 άτομα κατηγορούνται για διατάραξη οικιακής ειρήνης και κατάληψη δημοσίου κτηρίου κατ’ εξακολούθηση, έπειτα από κατηγορίες που προέκυψαν ύστερα από απλές εξακριβώσεις στοιχείων στα άτομα αυτά, σε διάφορους χρόνους και τόπους στην ευρύτερη περιοχή του κέντρου της Θεσσαλονίκης, άσχετους με την κατάληψη. Εξακριβώσεις στοιχείων που όμως θεωρήθηκαν αρκετές ως γεγονότα για να στοιχειοθετηθεί αυτό το σαθρό κατηγορητήριο.

Η ολοένα εντεινόμενη επίθεση των κυρίαρχων ενάντια στο μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας που αποστερεί ακόμη και τα στοιχειώδη από τους “από τα κάτω” αυτού του κόσμου δεν μπορεί παρά να είναι άμεσα συνυφασμένη με την όξυνση και την αναβάθμιση της καταστολής απέναντι σε όσους αντιστέκονται. Κομμάτι αυτού του σχεδιασμού αποτελεί και η καταστολή των κατειλημμένων χώρων του κοινωνικού-ταξικού αγώνα οι οποίοι ως ορατά σημεία αναφοράς των αγωνιζόμενων ανθρώπων βρίσκονται διαρκώς στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής. Η επίθεση εναντίον τους εντάθηκε ήδη από το 2012 και οδήγησε είτε στην εκκένωση πολλών εξ’ αυτών πανελλαδικά, είτε συνοδεύτηκε από παρακρατικές επιθέσεις με πιο πρόσφατα παραδείγματα αυτά της κατάληψης “Libertatia” που κάηκε ολοσχερώς κατά τη διάρκεια των εθνικιστικών συλλαλητηρίων στη Θεσσαλονίκη και της κατάληψης “Παλιού Νεκροτομείου” στην Αλεξανδρούπολη.

Η κατάληψη “Mundo Nuevo” δημιουργήθηκε το 2015 επιδιώκοντας να συνδέσει τις ιδέες του αναρχισμού με τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις που γεννιούνται καθημερινά, καταθέτοντας μια ανταγωνιστική πρόταση ζωής στο δημόσιο πεδίο, κόντρα στην κυρίαρχη λογική και βασισμένη στις αρχές της ισότητας, της αλληλεγγύης και της ελευθερίας. Μέχρι σήμερα αποτελεί πεδίο πολιτικής ζύμωσης των επαναστατικών ιδεών αλλά και ορμητήριο της αντίστασης και του αγώνα των “από τα κάτω” που στήνουν αναχώματα στην επέλαση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού και στις επιταγές του κόσμου της εξουσίας, του κράτους και του κεφαλαίου.

Ως εκ τούτου, το κράτος, οι μηχανισμοί και οι πολιτικοί εκφραστές του, με την υπόθεση αυτή, επιχειρούν για άλλη μια φορά να ποινικοποιήσουν και να καταστείλουν την ύπαρξη των χώρων αντίστασης, πολιτικής ζύμωσης και αγώνα, να στοχοποιήσουν τους αγωνιστές και να κάμψουν το ηθικό τους μέσω των αλλεπάλληλων διώξεων εις βάρος τους και από την άλλη να λειτουργήσουν εκφοβιστικά για όσους θέλουν να πλαισιώσουν και να συνδεθούν με τα εγχειρήματα αυτοοργανωμένης αντίστασης στοχεύοντας στην πολιτική απομόνωση των χώρων που ανήκουν στο κίνημα από αυτούς που αποτελούν το αναπόσπαστο κομμάτι τους, δηλαδή τους καταπιεσμένους και εκμεταλλευόμενους ανθρώπους.

Ως αυτοδιαχειριζόμενος χώρος “επί τα πρόσω”, κομμάτι των χώρων του κοινωνικού και ταξικού αγώνα, δεν έχουμε παρά να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στους 16 διωκόμενους καθώς και στην κατάληψη “Mundo Nuevo”, η οποία αποτελεί έναν ζωντανό χώρο αντίστασης και αγώνα, ανοιχτό και άμεσα συνδεδεμένο με το κοινωνικό και ταξικό κίνημα και να υπενθυμίσουμε πως η επιθυμία μας να στεγάσουμε τις πολιτικές, κοινωνικές, ταξικές και πολιτισμικές μας ανάγκες σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους και καταλήψεις δεν μπορεί να καμφθεί από τις κρατικές κατασταλτικές μεθοδεύσεις και απειλές. Αντίθετα, ο αγώνας μας δυναμώνει και στήνει καθημερινά αναχώματα απέναντι στα σχέδια κράτους και κεφαλαίου, προσβλέποντας στη δημιουργία των όρων για τη συνολική κοινωνική απελευθέρωση, για την κοινωνία της αναρχίας και του ελευθεριακού κομμουνισμού.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

…ΝΑ ΣΥΝΟΛΙΚΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΕΝΟΣ ΚΟΣΜΟΥ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Αυτοδιαχειριζόμενος χώρος “επί τα πρόσω”

Πάτρα, Νοέμβρης 2018

epitaprosw@gmail.com | epitaprosw.espivblogs.net

Η δράση των Αναρχικών στο Πολυτεχνείο 1973

Η δράση των Αναρχικών στο Πολυτεχνείο 1973: Κείμενο του Χρήστου Κωνσταντινίδη, στο Πεζοδρόμιο 7, εκδόσεις Διεθνή Βιβλιοθήκη\

Διαβάστε το κείμενο εδώ:

 https://ipposd.files.wordpress.com/…/provo-gr-ceb7-ceb4cf81…

Κάλεσμα από το Ελευθεριακό Σχήμα στην πορεία της 17ης Νοέμβρη από το Παράρτημα

ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΤΟΥ ΧΘΕΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΤΑΡΣΙΕΣ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ

Απέναντι στον μύθο της δημοκρατίας η εξέγερση παραμένει ζωντανή

«Ενάντια στον θάνατο, απαιτούμε τη ζωή,  ενάντια στη σιωπή, τα λόγια και τον σεβασμό, ενάντια στην αμνησία, την μνήμη, ενάντια στην ταπείνωση και την περιφρόνηση, την αξιοπρέπεια, ενάντια στην καταπίεση, την εξέγερση, ενάντια στη σκλαβιά, την ελευθερία, ενάντια στην επιβολή, την δημοκρατία, ενάντια στο έγκλημα, την δικαιοσύνη».

Οι ανυποχώρητοι αγώνες που δόθηκαν συνολικά για την πτώση της επταετούς δικτατορίας των συνταγματαρχών με αποκορύφωμα τη μαζική εξέγερση του Πολυτεχνείου αποτελούν μια μεγάλη παρακαταθήκη στο σήμερα. Οι εξεγέρσεις και οι αγώνες του παρελθόντος  δεν αποτελούν  απλώς μια σειρά τετελεσμένων γεγονότων αλλά μια πλούσια διαδικασία αντιπαράθεσης, σύγκρουσης και μάχης με την κυρίαρχη τάξη. Αποτελούν κομμάτι της πλούσιας ιστορίας των κοινωνικών και ταξικών αγώνων που έχουν δοθεί, και λειτουργούν ως πυξίδα, τόσο για τους αγώνες του σήμερα, όσο και του αύριο.  Συγχρόνως, οι εξεγέρσεις είναι μια διαρκής υπενθύμιση: τίποτα δεν χαρίστηκε από καμία εξουσία, τα πάντα κερδήθηκαν με τους αγώνες. Η εξέγερση του πολυτεχνείου, το 1973, χαρακτηρίστηκε από το σθένος και την αυτοθυσία χιλιάδων αγωνιστών, που παρά την σκληρή καταστολή, τις φυλακίσεις, τα βασανιστήρια, το ξύλο, τις εξορίες και όλες τις κακουχίες, επέλεξαν το δρόμο του αγώνα για ζωή και ελευθερία.

H 17 Νοέμβρη αποτελεί ημέρα κομβικής σημασίας τόσο για την εξουσία όσο και για αυτούς που αγωνίζονται. Αφ’ ενός αναδεικνύει την αέναη προσπάθεια της κυριαρχίας να σβήσει και από την κοινωνική συνείδηση τα όποια εξεγερσιακά χαρακτηριστικά της, αφ’ ετέρου συνιστά, τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, στιγμή ορόσημο για τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, όπως αυτοί εκδηλώνονται στον ελλαδικό χώρο από την αρχή της μεταπολίτευσης μέχρι σήμερα.  Η εξουσία. ανέκαθεν προσπαθούσε να οικειοποιηθεί γεγονότα που έπαιξαν κεντρικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας, αποσιωπώντας κάθε εξεγερσιακή και ριζοσπαστική πτυχή τους, ακριβώς επειδή αυτές οι πτυχές θέτουν σε αμφισβήτηση την κυρίαρχη ιστορική αφήγηση, και πολλές φορές την ανατρέπουν. Μέσα από τους εκπαιδευτικούς, συνδικαλιστικούς και προπαγανδιστικούς μηχανισμούς  προωθείται η μετατροπή των εξεγερσιακών γεγονότων του παρελθόντος σε ακίνδυνες γιορτές και παρελάσεις, προκειμένου να διασφαλιστεί η «κοινωνική ειρήνη». Έτσι, κάθε 17 Νοέμβρη οι εξουσιαστές και οι υπάλληλοί τους, μοιρολογούν και τιμούν τα θύματα του αντιδικτατορικού αγώνα με μεγάλη δόση κροκοδείλιων δακρύων, με σκοπό να παρουσιάσουν μια κοινωνική εξέγερση ως ατομικό ηρωισμό. Η ταξική μας μνήμη, όμως, παραμένει ζωντανή και ασυγκίνητη μπροστά σε αυτή την μελοδραματική παράσταση των ισχυρών, γιατί πάντα θα θυμόμαστε τη στράτευση της εγχώριας αστικής τάξης στο πλευρό του φασιστικού καθεστώτος.

Σήμερα, στην εποχή της λυσσαλέας επίθεσης κράτους και κεφαλαίου πάνω σε όλα τα κοινωνικά και ταξικά κεκτημένα και της διάλυση της ζωής της κοινωνικής πλειοψηφίας, πολλά από τα προτάγματα της εξέγερσης του πολυτεχνείου παραμένουν ενοχλητικά και επίκαιρα. Οι αγώνες ενάντια στην κατάργηση του ασύλου και το χαρακτηρισμό του ως «ακαδημαϊκού», οι αγώνες ενάντια στον έλεγχο, την καταστολή και την ποινικοποίηση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων, οι μαθητικοί-φοιτητικοί αγώνες κόντρα στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και την υποβάθμιση των όρων φοίτησης και ζωής μας, οι αγώνες ενάντια στα μνημόνια, τη διαρκή λιτότητα, τους πλειστηριασμούς, την κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα και οι αγώνες ενάντια στον πόλεμο, τον φασισμό, τον εθνικισμό, την εγκατάσταση και την αναβάθμιση των στρατιωτικών βάσεων  κρατάνε την φλόγα της εξέγερσης του πολυτεχνείου ζωντανή και επίκαιρη. «Το Πολυτεχνείο ζει» ως μια κίνηση για την ανατροπή του καθεστώτος και όχι για τον «εκδημοκρατισμό» του.

Απέναντι στην προσπάθεια αποστείρωσης των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων από κάθε έννοια αγώνα και συλλογικότητας, απέναντι στην ποινικοποίηση κάθε μορφής αντίστασης, να επανοικειοποιηθούμε το πανεπιστήμιο μετατρέποντας το σε ένα ζωντανό κύτταρο αγώνα, ζύμωσης και πολιτικοποίησης. Να γίνουν τα πανεπιστήμια, οι χώροι δουλειάς, τα σχολεία και οι  γειτονιές εστίες αντίστασης, διεκδίκησης, αλληλεγγύης, ανυπακοής και απειθαρχίας στα σχέδια των εξουσιαστών.

Να συνδέσουμε και να ριζοσπαστικοποιήσουμε τους αγώνες για την κάλυψη των αναγκών μας και την προώθηση των συμφερόντων μας. Να οξύνουμε τις μικρές αλλά πολύ σημαντικές φοιτητικές ταξικές αρνήσεις που αναπτύσσονται στην πανεπιστημιακή καθημερινότητα. Να ενδυναμώσουμε τις συλλογικές διαδικασίες αγώνα μέσα στο Πανεπιστήμιο (Γενικές Συνελεύσεις, κινητοποιήσεις, κ.α.).

Απέναντι στη ζοφερή πραγματικότητα που βιώνουμε οφείλουμε να πιάσουμε ξανά το νήμα των αγώνων και να διεκδικήσουμε ότι μας ανήκει. Απέναντι στην κουλτούρα της ηττοπάθειας, της απογοήτευσης και της λογικής ότι τίποτα δεν αλλάζει, να εμπνευστούμε από τους αγώνες του παρελθόντος και να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας. Μέσα από τους αυτοοργανωμένους, συλλογικούς και ακηδεμόνευτους αγώνες και μακριά από κάθε λογική πρωτοπορίας και ανάθεσης που μόνο απονευρώνει και αποδυναμώνει τον αγώνα να φέρουμε στο προσκήνιο τα συμφέροντα, τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας. Με όπλο την ταξική αλληλεγγύη να συνδεθούμε με τους αγώνες των εργαζομένων, να οργανωθούμε και να αντισταθούμε απέναντι σε κάθε επίθεση που δεχόμαστε. Δε διεκδικούμε τίποτα λιγότερο από τα πάντα, τα θέλουμε όλα και για όλους!

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ

ΠΟΡΕΙΑ: ΣΑΒΒΑΤΟ 17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 18:00 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Ελευθεριακό σχήμα Πανεπιστημίου Πατρών

Ενημέρωση απο το τριήμερο εκδηλώσεων για τα 5 χρόνια του Επί τα Πρόσω στην Πάτρα

Στις 1, 3 και 4 Νοέμβρη του 2018 πραγματοποιήθηκε στην Πάτρα, στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο “Επί τα Πρόσω” , ένα τριήμερο εκδηλώσεων με αφορμή τη συμπλήρωση 5 χρόνων απο το άνοιγμα του χώρου. Το “Επί τα Πρόσω” από την πρώτη στιγμή της λειτουργίας του επιδίωξε να λειτουργήσει ως ένα σημείο αναφοράς για το ευρύτερο αναρχικό και ελευθεριακό κίνημα, ως ένας πολιτικός και κοινωνικός χώρος συνάντησης, ανάπτυξης δραστηριοτήτων, πολιτικής ζύμωσης και συλλογικής αυτομόρφωσης.

Την Πέμπτη 1 Νοέμβρη στις 20.00 έλαβε χώρα η πρώτη εκδήλωση, που αφορούσε την ανάδειξη του έργου της Ursula Le Guin υπό τον τίτλο “Ursula Le Guin, η αναρχική των δύο κόσμων. Από τη Γαιοθάλασσα… στην Ανάρρες”. Πραγματοποιήθηκε σχετική εισήγηση από σύντροφο του στεκιού ενώ στη συνέχεια ακολούθησε η παρουσίαση του βιβλίου της Le Guin, “Τα άγρια κορίτσια”, με τη συμμετοχή των εκδόσεων “Στάσει Εκπίπτοντες”. Η συγκεκριμένη εκδήλωση αποτελεί το πρώτο μέρος ενός κύκλου εκδηλώσεων που θα πραγματοποιηθεί στο στέκι με γενικό θέμα τις ελευθεριακές ιδέες στην λογοτεχνία.

Το Σάββατο 3 Νοέμβρη στις 20.00 πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του βιβλίου “Εξηγώντας την Αναρχία στον μπαμπά μου” των Francis Dupuis Deri και Thomas Deri και παλί με τη συμμετοχή των εκδόσεων “Στάσει Εκπίπτοντες”. Ακολούθησε συζήτηση σχετικά με ερωτήματα που θέτει το βιβλίο αλλα και ευρύτερα σχετικά με βασικές αρχές που διέπουν την αναρχική ιδεολογία.

Το τριήμερο έκλεισε την Κυριακή 4 Νοέμβρη με συντροφική κουζίνα και ρεμπέτικο γλέντι που αγκαλιάστηκε από γείτονες, φίλους και συντρόφους. Το γλέντι ξεκίνησε μετά τις 14.30 το μεσημέρι και ολοκληρώθηκε αργά το απόγευμα.

Από την πλευρά μας θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους όσοι στήριξαν με την παρουσία τους τις εκδηλώσεις και ιδιαίτερα τις εκδόσεις “Στάσει Εκπίπτοντες” και το μουσικό ρεμπέτικο σχήμα. Χωρίς τη συνεισφορά τους, η διεξαγωγή θα ήταν αδύνατη.

Τέτοιες εκδηλώσεις είναι για μας αναπόσπαστο τμήμα του αγώνα για την ανάδειξη και τη διάδοση των αναρχικών και ελευθεριακών προταγμάτων στην κοινωνία και για την δημιουργία αντιστάσεων ενάντια στην κρατική βαρβαρότητα, την καταπίεση και τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Παράλληλα,οι εκδηλώσεις αυτές αποτελούν ευκαιρία συνάντησης, επικοινωνίας, αλληλεπίδρασης και ζύμωσης και είναι αφορμή για να συνεχίσουμε δυναμικότερα τον αγώνα μας για τη δημιουργία μιας κοινωνίας ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας

5 χρόνια Επί τα Πρόσω: στους δρόμους της μαχητικής αντίστασης, της κοινωνικής αυτοοργάνωσης και της ταξικής αλληλεγγύης

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ,
ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

Αυτοδιαχειριζόμενος χώρος «Επί τα Πρόσω»
Πατρέως 87 , Πάτρα

epitaprosw@gmail.com |  epitaprosw.espivblogs.net

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 2018, ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΤΟΥ ΧΘΕΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΤΑΡΣΙΕΣ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ

ΚΙΝΗΜΑ ΧΩΡΙΣ ΜΝΗΜΗ-ΚΙΝΗΜΑ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΤΟΥ ΧΘΕΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΤΑΡΣΙΕΣ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ

• ΤΡΙΤΗ 13 ΝΟΕΜΒΡΗ, 7 μ.μ., στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Επί τα Πρόσω (Πατρέως 87)

Προβολή του ντοκιμαντερ των εκδόσεων ΔΙΑΔΟΣΗ: “Οι λαχειοπώλες τ’ουρανού”

Μια αναδρομή στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες της Ελλάδας των δεκαετιών ’60 και ’70

• 15-16-17 ΝΟΕΜΒΡΗ, ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Πολιτική παρέμβαση στο 3ήμερο του Πολυτεχνείου με έντυπο αναρχικό υλικό και κινηματικό βιβλιοπωλείο

αναρχική ομάδα “δυσήνιος ίππος”/Α.Π.Ο.

και συντρόφισσες-σύντροφοι

Ενημέρωση από την αντιπολεμική-διεθνιστική διαδήλωση στην αεροπορική βάση Αράξου

 

This slideshow requires JavaScript.

Πραγματοποιήθηκε το πρωί της 11ης Νοεμβρη η αντιπολεμική-διεθνιστική διαδήλωση στην αεροπορική βάση του Αράξου Αχαϊας ενάντια στην αναβάθμιση των αμερικανονατοϊκών βάσεων στον ελλαδικό χώρο και την ενδεχόμενη εγκατάσταση νατοϊκών πυρηνικών όπλων με τη συμμετοχή περίπου 100 ατόμων.

Στην πορεία συγκροτήθηκε αναρχικό μπλοκ με τη συμμετοχή 20 ατόμων έπειτα από κάλεσμα της αναρχικής ομάδας “δυσήνιος ίππος”/ΑΠΟ (κάλεσμα εδώ). Το πανό του αναρχικού μπλοκ έγραφε: “Ενάντια στον πόλεμο και τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό – Ούτε σκέψη για πυρηνικά σε Άραξο και Ανδραβίδα – Ειρήνη στους λαούς, Πόλεμο στο ΝΑΤΟ”. Επίσης, στην πορεία καλούσαν και συμμετείχαν φοιτητικοί σύλλογοι, οργανώσεις και κόμματα της αριστεράς.

Πραγματοποιήθηκε προσυγκέντρωση στην πλατεία Τριών Συμμάχων της Πάτρας. Η διαδήλωση έφτασε στην πύλη της στρατιωτικής βάσης στις 12 το μεσημέρι, όπου είχε στηθεί ισχυρός αστυνομικός φραγμός για να εμποδίσει την είσοδο στους διαδηλωτές.

Συμμετείχαμε στη διαδήλωση ενάντια στην αναβάθμιση τον στρατιωτικών βάσεων, την πολεμική προετοιμασία και τον ενδεχόμενο εξοπλισμό της αεροπορικής βάσης του Αράξου με πυρηνικά όπλα αντιλαμβανόμενοι πως οι πολεμικές επιχειρήσεις στην καπιταλιστική περιφέρεια που γεννούν το θάνατο, την ανέχεια και τον ξεριζωμό των ανθρώπων βρίσκουν την πρακτική τους γείωση δίπλα μας, στο εσωτερικό του δυτικού κόσμου, στα σημεία εναπόθεσης του πολεμικού υλικού, στις βάσεις του θανάτου.

Μια τέτοια βάση προορίζεται να ξαναγίνει ο Άραξος μαί με την Ανδραβίδα, το Στεφανιβίκειο, τη Λάρισα, την Αλεξ/πολή κ.α. και είναι χρέος μας να αντισταθούμε στους σχεδιασμούς των ντόπιων και των πλανητικών αφεντικών που υπόσχονται μόνο θάνατο, φτώχεια, πολέμους, προσφυγιά, μιζέρια και εξαθλίωση.

Η αναβάθμιση των στρατιωτικών βάσεων (στην Ελλάδα και αλλού) καθώς και η αναβάθμιση του ρόλου της Frontex και του ΝΑΤΟ είναι μέρος της προετοιμασίας για τη γενίκευση του πολέμου που έχει κηρύξει η κυριαρχία, αρχικά στο πεδίο όπου εκφράζονται κυριότερα σήμερα οι ανταγωνισμοί των ισχυρότερων μπλοκ εξουσίας, δηλαδή στη Μέση Ανατολή και τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, καθώς η ζοφερή προοπτική μίας παγκόσμιας σύρραξης επανέρχεται στο προσκήνιο και στους σχεδιασμούς των στρατιωτικο-πολιτικών επιτελείων.

Πιάνοντας το νήμα από τις αντιπολεμικές κινητοποιήσεις παλαιότερων χρόνων και αντλώντας έμπνευση από αυτές, συνεχίζουμε σήμερα τον αγώνα για την οικοδόμηση ενός ισχυρού διεθνιστικού και αντιπολεμικού κινήματος  από τα κάτω ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Στην κατεύθυνση της οικοδόμησης αυτού του κινήματος, η αντίσταση στην εγκατάσταση πυρηνικών όπλων στη βάση του Αράξου, όπως και στην ευρύτερη απόπειρα αναβάθμισης του ρόλου του ελληνικού κράτους στο διεθνές πολεμικό σκηνικό είναι μια ακόμα σημαντική μάχη που πρέπει να δοθεί.

Διεθνιστικός Αγώνας ενάντια στον πόλεμο, τον εθνικισμό και τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό.

Ούτε σκέψη για εγκατάσταση πυρηνικών όπλων στον Άραξο και την Ανδραβίδα

Έξω οι βάσεις και τα πυρηνικά – Πόλεμο στα κράτη και τα αφεντικά!

αναρχική ομάδα “δυσήνιος ίππος”

μέλος της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης

Ζήσε τον μύθο σου στα Εξάρχεια

Τη Δευτέρα 8 Οκτωβρίου, μέσα στο κτίριο Γκίνη γινόταν συνέλευση για την οργάνωση κινήσεων που θα απαντούσαν στη δολοφονία του/της Ζακ Κωστόπουλου/ Zackie Oh. Την ίδια στιγμή που συντρόφισσες και σύντροφοι προσπαθούσαν να οργανώσουν τις αντιστάσεις τους μέσα σε συνθήκες γενικευμένου κοινωνικού κανιβαλισμού, κάποιοι αντιλήφθηκαν στον προαύλιο χώρο του Πολυτεχνείου μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να κλέψουν ένα από τα δεκάδες συγκεντρωμένα μηχανάκια των αλληλέγγυων που βρίσκονταν μέσα στο κτίριο.

Αυτή η στιγμή, εκτός από την προφανή τραγική ειρωνεία, συμπυκνώνει τόσα νοήματα που ένας σημειολόγος θα μπορούσε να γράψει ολόκληρο βιβλίο. Δεν είμαστε όμως σημειολόγοι. Ούτε δημοσιογράφοι για να μεταδόσουμε απλά τη σκανδαλώδη είδηση, ούτε γραφείο τύπου για να εκφράσουμε την καταδίκη μας. Είμαστε αναρχικές γι’αυτό αποφασίσαμε να γράψουμε ένα δημόσιο κείμενο, ώστε να μοιραστούμε την αντίληψή μας για τα γεγονότα, τις (κύριες)αιτίες που τα δημιουργούν καθώς και τα προτάγματά μας απέναντι τους.

Το κείμενο αυτό δεν αποτελεί μια απάντηση στους δράστες αυτής της πράξης. Η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι η συλλογική απόφαση των αγωνιζόμενων ανθρώπων να ξεμπερδεύουν μια και καλή με τέτοιου είδους συμπεριφορές. Δεν είναι μια πλήρης τοποθέτηση πάνω στα ζητήματα της βίας και των κοινωνικών αντιθέσεων. Ούτε μπορεί να υποκαταστήσει μια συνολική αυτοκριτική που μόνο το κίνημα σαν ενιαίο (αν και ετερόκλητο)σώμα μπορεί να κάνει για τον εαυτό του. Είναι όμως μια θέση που προσφέρουμε στον δημόσιο διάλογο, με σκοπό να αποδομηθούν εκείνοι οι μύθοι που ίσως γεννούν, αλλά σίγουρα συντηρούν και αναπαράγουν τέτοια φαινόμενα. Φαινόμενα τα οποία θεωρούμε ότι βασίζονται πάνω σε λανθασμένα ή στρεβλά φαντασιακά που κάποιοι προβάλλουν πάνω στον αναρχικό χώρο και ένα ζωτικό του περιβάλλον, τα Εξάρχεια.