Αγώνας ενάντια στο νέο “αναπτυξιακό” πολυνομοσχέδιο και την ποινικοποίηση των αντιστάσεων

ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΕΟ «ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟ» ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΝ

Η «ΑΝΑΠΤΥΞΗ» ΤΟΥΣ ΣΑΡΩΝΕΙ Ο,ΤΙ ΑΦΗΣΕ ΟΡΘΙΟ Η ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ

Η νέα νεοφιλελεύθερη-ακροδεξιά κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, πατώντας πάνω στο δρόμο που άνοιξε ο ΣΥΡΙΖΑ, -αφενός με την εφαρμογή, τον σχεδιασμό και την υλοποίηση όλων των αντικοινωνικών-αντεργατικών μέτρων και αφετέρου με τις αυταπάτες που καλλιέργησε για καλύτερη διαχείριση του συστήματος, με την ενσωμάτωση, την απονεύρωση των κινημάτων και όπου δεν ήταν αρκετό αυτό, με το χτύπημα και το τσάκισμα των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων-, συνεχίζει να βαθαίνει τους όρους εκμετάλλευσης σε ακόμα πιο διευρυμένα τμήματα του πληθυσμού πλήρως εναρμονισμένη με τις υποδείξεις της αστικής τάξης, τον ντόπιων και διεθνών ελίτ και των υπερεθνικών μηχανισμών.

Τα εργατικά «ατυχήματα», τα ελλιπή μέτρα ασφαλείας, ο διαρκής εκβιασμός της ανεργίας με στρατιές ανέργων και υποαπασχολούμενων που ζουν σε συνθήκες ανέχειας και κοινωνικού αποκλεισμού, οι απολύσεις, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, τα χαμηλά μεροκάματα και οι μισθοί πείνας, η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, οι εξοντωτικές συνθήκες εργασίας και τα εξοντωτικά ωράρια είναι παράγοντες που συνθέτουν τη σημερινή εργασιακή πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που συμπληρώνεται από την απροκάλυπτη καταπάτηση οποιουδήποτε εργατικού και κοινωνικού κεκτημένου. Η μανιώδης επίθεση σε οποιαδήποτε μορφή οργάνωσης και  διεκδίκησης συμβάλλει προς  αυτή την κατεύθυνση.

Το νέο «αναπτυξιακό» νομοσχέδιο έρχεται ως «οδοστρωτήρας» πάνω στην ήδη βεβαρημένη πραγματικότητα της εργασιακής γαλέρας που βιώνουμε. Από τη μία παρέχει όλες τις απαραίτητες διευκολύνσεις στο κεφάλαιο, αποθεώνει την «επιχειρηματικότητα χωρίς γραφειοκρατικά εμπόδια», συνεχίζει το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας,  διαλύει τις κλαδικές συμβάσεις (μοιράζονται απλόχερα εξαιρέσεις επιχειρήσεων από την εφαρμογή συλλογικών συμβάσεων -επιχειρήσεις της λεγόμενης «κοινωνικής οικονομίας», νομικά πρόσωπα «μη κερδοσκοπικού σκοπού», επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν «σοβαρά οικονομικά προβλήματα»-), αβαντάρει την ελαστική εργασία, νομοθετεί κυρώσεις-χάδι στους εργοδότες που έχουν ανασφάλιστους εργαζόμενους και από την άλλη χτυπάει σκληρά τους αγώνες των εργαζομένων, το δικαίωμα στην απεργία (διαμορφώνοντας ένα ασφυκτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο καθίσταται δύσκολο να κηρυχθεί) και ποινικοποιεί τον συνδικαλισμό και κάθε μορφή δράσης.

Συγκεκριμένα νομοθετείται το φακέλωμα των εργαζομένων με τη δημιουργία Γενικού Μητρώου Συνδικαλιστικών Οργανώσεων Εργαζομένωνόπου θα τηρούνται στοιχεία, όπως καταστατικό, αριθμός μελών, σύνθεση οργάνων διοίκησης, ακόμα και οικονομικές καταστάσεις ή πηγές χρηματοδότησης των σωματείων, ενώ προωθείται η ηλεκτρονική ψηφοφορία για αποφάσεις των σωματείων, συμπεριλαμβανομένων για κήρυξη απεργίας. Η ρύθμιση αυτή έρχεται να «κουμπώσει» στο νόμο Αχτσιόγλου, που επέβαλε 50%+1 των μελών για απεργιακή απόφαση. Ουσιαστική στόχευση είναι ο κρατικός έλεγχος των σωματείων, η μετατροπή τους σε εργαλεία χρήσιμα για την εργοδοσία και η απογύμνωση τους από κάθε αγωνιστική λογική οργάνωσης, αντίστασης, διεκδίκησης, σύγκρουσης και απειθαρχίας στα σχέδια των αφεντικών.

Στην τρέχουσα χρονική συγκυρία η κυβέρνηση εξαγγέλλει το πέρασμα στην περίοδο της πολυπόθητης «ανάπτυξης» και την επιστροφή στην «κανονικότητα» του κρατικού-καπιταλιστικού τρόπου οργάνωσης της ζωής. Ο σύγχρονος εργασιακός μεσαίωνας βαπτίζεται για άλλη μια φορά «ανάπτυξη» και «εκσυγχρονισμός» στη «νέα γλώσσα» του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Ωστόσο, στην πραγματικότητα, η «ανάπτυξη» σηματοδοτεί ένα νέο γύρο αντικοινωνικής επίθεσης από την πλευρά του κράτους και των αφεντικών. Πλέον, τα μνημονιακά μέτρα των προηγούμενων ετών και οι εφαρμοστικοί τους νόμοι, αποτελούν πάγιους και διαρκείς νόμους του κράτους. Οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ συνεχίζουν να διαφεντεύουν τη χώρα. Η συμφωνία τους με το ελληνικό κράτος για περαιτέρω όξυνση της κρατικής και καπιταλιστικής επίθεσης σε βάθος δεκαετιών, η συνέχιση της επιτροπείας από υπερεθνικούς μηχανισμούς και η προσήλωση στην ικανοποίηση υψηλών οικονομικών στόχων προμηνύουν το πέρασμα σε αυτή τη νέα φάση επικαιροποιημένης λεηλασίας και αφαίμαξης του κοινωνικού πλούτου, ολοένα και πιο βίαιης φτωχοποίησης της κοινωνικής βάσης και απρόσκοπτης καταστροφής του φυσικού κόσμου.

Την ίδια ώρα, το κράτος εξαπολύει μια γενικευμένη κατασταλτική επιχείρηση ενάντια στο αναρχικό κίνημα και στις κοινωνικές-ταξικές αντιστάσεις, στις δομές αλληλεγγύης και στους χώρους του αγώνα ώστε να καθυποτάξει τα κομμάτια εκείνα που αμφισβητούν έμπρακτα τη βαρβαρότητα του περνώντας το μήνυμα της υποταγής και σε όλους τους υπόλοιπους. Από τις πρώτες μέρες της παρούσας πολιτικής διαχείρισης, στο στόχαστρο μπαίνουν οι μετανάστες και οι πρόσφυγες, οι αναρχικοί, οι αγωνιστές και οι εργάτες. Είναι οι βασικοί στόχοι της καταστολής καθώς η απενεργοποίηση τους θα βοηθήσει στην απρόσκοπτη εφαρμογή των αντικοινωνικών σχεδιασμών του κράτους.

Απέναντι στο χτύπημα του αγωνιστικού κεκτημένου της απεργίας, στην ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης και κάθε μορφής αγώνα, απέναντι στην προσπάθεια απαξίωσης και απονοηματοδότησης της απεργίας να παλέψουμε έτσι ώστε η απεργία να γίνει ξανά όπλο στα χέρια των εργατών. Απέναντι στην απαξίωση του συνδικαλισμού ως μορφή αγώνα, να παλέψουμε ώστε να τον κάνουμε ξανά επικίνδυνο. Απέναντι στη γενικευμένη τρομοκρατία και καταστολή, στις συνθήκες σκλαβιάς και εξαθλίωσης που επιβάλλουν το κράτος και τα αφεντικά στους χώρους δουλειάς, υπάρχει κι άλλος δρόμος. Ο δρόμος της οργάνωσης των εργαζομένων, της αντίστασης, της διεκδίκησης και του κοινωνικού-ταξικού αγώνα. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νεολαίοι, ντόπιοι και μετανάστες, γνωρίζοντας τις πραγματικές μας ανάγκες, πρέπει να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας, να οργανωθούμε και να αγωνιστούμε, συλλογικά, αυτοοργανωμένα και αδιαμεσολάβητα, σε κάθε κοινωνικό και εργασιακό χώρο, στα σχολεία και τις σχολές, στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές και στους δρόμους. Με ταξικά σωματεία και πρωτοβουλίες εργαζομένων να διαμορφώσουμε τον μαχητικό συνδικαλισμό της βάσης και να διεκδικήσουμε ότι μας ανήκει, μακριά από τις συνδικαλιστικές ελίτ οι οποίες έχουν συμπληρωματικό ρόλο ως προς την εργοδοσία.

Παρόλο που αυτή η επιλογή μπορεί να φαντάζει δύσκολη, ειδικά στις σημερινές συνθήκες, είναι η μόνη που μπορεί να δώσει προοπτική στους αγώνες μας και να τους κάνει νικηφόρους, σπάζοντας το ευρύτερο κλίμα της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και ασυδοσίας. Να συνδέσουμε και να αναζωπυρώσουμε τις επιμέρους κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις για μόνιμη και σταθερή εργασία, για καλύτερο μισθό και καλύτερες συνθήκες εργασίας, για πρόσβαση στα κοινωνικά αγαθά της στέγασης, της περίθαλψης, της εκπαίδευσης, για την υπεράσπιση εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, για την προστασία της φύσης, με το συνολικό και επίκαιρο κοινωνικό και πολιτικό αίτημα για ανατροπή του κόσμου της εξουσίας και τον ελευθεριακό μετασχηματισμό της κοινωνίας.

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ, ΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΕΣ

Η ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ

ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ:

ΤΡΙΤΗ 24 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 10 π.μ. στο ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Θα ακολουθήσει απεργιακό καφενείο στο επι τα πρόσω (Πατρέως 87)

αναρχική ομάδα «δυσήνιος ίππος» | μέλος της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης

Πάτρα, 22 Σεπτέμβρη 2019

ipposd.wordpress.com | d_ippos@hotmail.com

Επικοινωνία: Κάθε Τρίτη 7-10 στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Επί τα Πρόσω (Πατρέως 87)

Φωτογραφίες από την συγκέντρωση και την πορεία για τον 1 χρόνο από τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου

Το Σάββατο 21 Σεπτέμβρη πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση  στην πλατεία Γεωργίου και πορεία στους κεντρικούς δρόμους της Πάτρας για τον ένα χρόνο από τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου. Πριν ένα χρόνο ο Ζακ δολοφονείται άγρια, μέρα μεσημέρι, στο κέντρο της Αθήνας, όταν χτυπιέται με μανία στο κεφάλι από τον ιδιοκτήτη του κοσμηματοπωλείου Di Angelo και, τουλάχιστον, ένα ακόμα άτομο (το οποίο είναι γνωστό μέλος ακροδεξιού κόμματος).

Στην πορεία συμμετείχαν περίπου 150 άτομα ενώ στο αναρχικό μπλοκ που συγκροτήθηκε πορεύτηκαν  40-50 άτομα με κεντρικό πανό που έγραφε: “ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ, ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ ΔΕ ΞΕΧΝΑΜΕ-ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΖΑΚ/ZACKIE OH”.

Είμαστε πεπεισμένοι πως η δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου είναι ένα κρατικό και καπιταλιστικό έγκλημα, κομμάτι της επιχείρησης εξόντωσης που διεξάγεται εδώ και χρόνια σε βάρος των φτωχών και των αποκλεισμένων. Φτωχούς και αποκλεισμένους που η ίδια η εξουσία δημιουργεί είτε μέσω των πολιτικών φτώχειας και εξαθλίωσης, είτε μέσω της θέσπισης του καθεστώτος εξαίρεσης για όσους πλεονάζουν ή θεωρούνται επικίνδυνοι για αυτή.

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟ, Η ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΠΟΙΗΣΗ

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ, Η ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑ

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΙΣΜΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ!

αναρχική ομάδα “δυσήνιος ίππος”/μέλος Α.Π.Ο.| Ο.Σ.

Φωτογραφίες από την πορεία για τα 6 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα

Στην πορεία που ξεκίνησε από το Παράρτημα συμμετείχαν περίπου 200 άτομα. Σχηματίστηκαν 2 αναρχικά μπλοκ. Ένα της ανοιχτής συνέλευσης ενάντια στην κρατική καταστολή, στο οποίο συμμετείχαν 50-60 άτομα (καλέσματα 1, 2, 3, 4) και ένα της ανοιχτής συνέλευσης αναρχικών Πάτρας.

Στα δικαστήρια εμφανίστηκαν ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις που επιχείρησαν να ακολουθήσουν την πορεία σε κοντινή απόσταση. Οι ισχυρές περιφρουρήσεις των αναρχικών μπλοκ  με την αποφασιστική στάση τους δεν άφησαν κάτι τέτοιο να γίνει και οι μπάτσοι  υποχώρησαν, ακολουθώντας μόνο από παράλληλες οδούς.

Δεν ξεχνάμε τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στις 18 Σεπτέμβρη 2013 στο Κερατσίνι. Δεν ξεχνάμε τις δολοφονίες του Σ. Λουκμαν, του Αλ. Γρηγορόπουλου, του Ζακ Κωστόπουλου, του P. Ziffle

Δεν ξεχνάμε τις εκατοντάδες δολοφονικές επιθέσεις σε βάρος προσφύγων και μεταναστών. Ούτε τις δεκάδες θρασύδειλες επιθέσεις σε καταλήψεις, σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους και σε αναρχικούς, αριστερούς και αντιφασίστες αγωνιστές.

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΓΕΝΝΟΥΝ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ

NO PASARAN! 

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

 

ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΜΑΧΗΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

Αφίσα του ελευθεριακού σχήματος

Τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε εξέλιξη μια –όλο και πιο εντεινόμενη- συνολική επίθεση στους από τα κάτω της κοινωνίας. Μια επίθεση που στο στόχαστρο της έχει βάλει δικαιώματα, ελευθερίες και κεκτημένα αγώνων. Στο δρόμο που έστρωσε η κυβέρνηση Σύριζα, μέσα από τις αυταπάτες, την ενσωμάτωση, την απονεύρωση και τη διάλυση των κοινωνικών και ταξικών αγώνων, έρχεται να πατήσει ο «οδοστρωτήρας» της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας και να συνεχίσει το βάθεμα της εξαθλίωσης της ζωής μας με μια σειρά αντικοινωνικών σχεδιασμών (από τα αντεργατικά πολυνομοσχέδια, τη δαιμονοποίηση των μεταναστών-προσφύγων, την ποινικοποίηση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων, το χτύπημα των καταλήψεων και την καταστολή των αγωνιστών μέχρι τις σαρωτικές αλλαγές  σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης). Αναφορικά με τις «μεταρρυθμίσεις» στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, τουλάχιστον σε ένα πρώτο στάδιο, βλέπουμε τον διακαή πόθο της κυβέρνησης για αναθεώρηση του άρθρου 16 και τη δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων, την κατάργηση του ασύλου, την ένταση των ταξικών φραγμών, την εφαρμογή του ν+2 και κατά συνέπεια τις μαζικές διαγραφές φοιτητών.

Η κατάργηση του ασύλου αποτελεί διαχρονικά διακαή πόθο του κράτους (η οποία έχει επιχειρηθεί να πραγματωθεί σε διάφορες χρονικές περιόδους) και βασικό στοιχείο της κρατικής προπαγάνδας (από κυβερνήσεις, ΜΜΕ, «διανοούμενους», αντιδραστικές παρατάξεις στο πανεπιστήμιο) με πρόφαση την πάταξη της ανομίας και της εγκληματικότητας που πραγματικό στόχο έχει να χτυπήσει, να καταστείλει και να ποινικοποιήσει κάθε αντίσταση που ορθώνεται απέναντι στα σχέδια κράτους και κεφαλαίου. Παλαιότερες προσπάθειες όπως το ’06-‘07 με το νόμο Γιαννάκου και το ‘11 με το νόμο Διαμαντοπούλου βρέθηκαν αντιμέτωπες με τη σθεναρή αντίσταση του εκπαιδευτικού κινήματος, μέσα από μαζικές και μαχητικές κινητοποιήσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ πλήρως εναρμονισμένος με την κρατική-καπιταλιστική κανονικότητα και συνεχίζοντας στο ίδιο μοτίβο με τους προκατόχους του, με το νομοσχέδιο Γαβρόγλου και το πόρισμα Παρασκευόπουλου, μετέτρεψε το άσυλο σε «ακαδημαϊκό» δηλαδή έδωσε το δικαίωμα παρέμβασης της αστυνομίας σε περίπτωση πλημμελήματος ή κακουργήματος αλλά και οποιαδήποτε στιγμή κρίνει το πρυτανικό συμβούλιο, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για περαιτέρω καταστολή και ποινικοποίηση των κοινωνικών-ταξικών κινημάτων που αναπτύσσονται εντός και εκτός του πανεπιστημίου.

Κράτος, κυβερνήσεις και μέσα μαζικής παραπληροφόρησης δεν παύουν ούτε λεπτό να μιλούν με υποκριτική αγωνία για τον υποβιβασμό των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων σε ‘’πιάτσες ναρκεμπορίου’’ και ‘’άνδρα ανομίας’’. Στην πραγματικότητα όμως γνωρίζουμε ότι  η μεταφορά των ναρκομαφιών στα πανεπιστήμια και η αντίστοιχη μετατροπή των campus σε ναρκοπιάτσες αποτελεί ένα μελετημένο και καλά οργανωμένο κρατικό σχέδιο που κρατάει από παλιά. Οι επιδιώξεις των κυρίαρχων μέσω αυτών των κινήσεων είναι πολυεπίπεδες. Μια διαπιστωμένη αλλά ελάχιστα διαδεδομένη αλήθεια είναι ότι  το «μαύρο-παράνομο» κεφάλαιο (κυκλώματα ναρκωτικών, όπλων κλπ) είναι σάρκα από τη σάρκα του κράτους και «νόμιμου» κεφαλαίου. Αφενός, η δημιουργία (κρατικά) ελεγχόμενων και οριοθετημένων ζωνών για την απρόσκοπτη κυκλοφορία και ανάπτυξη του μαύρου κεφαλαίου είναι μια ιδιαίτερα επικερδής μπίζνα, ζωτικής σημασίας για τον καπιταλισμό τον ίδιο. Αφετέρου, η γκετοποίηση και συνολική υποβάθμιση ολόκληρων περιοχών και γειτονιών στις οποίες αναπτύσσονται τέτοιες δραστηριότητες είναι ένα άλλος βασικός στόχος των κυρίαρχων. Η ιστορία διδάσκει ότι στην πλειονότητα των περιπτώσεων τα σημεία του χάρτη που μπαίνουν στο στόχαστρο του κράτους και των ναρκοσυμμοριών είναι περιοχές με πλούσια κινηματική παράδοση και κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες. Σ’ αυτή την κατηγορία ανήκουν και οι πανεπιστημιουπόλεις οι οποίες αποτέλεσαν κεντρικά προπύργια για ιστορικούς αγώνες του παρελθόντος. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει και η γειτονιά των Εξαρχείων η οποία τελεί υπό αστυνομική κατοχή, με τις εκκενώσεις των καταλήψεων, με τις αστυνομικές δυνάμεις να βρίσκονται παντού επιχειρώντας να διασπείρουν το φόβο και να επιβάλουν την παρουσία τους στη γειτονιά.  Αυτό που στην ουσία επιδιώκουν εδώ και καιρό είναι η δημιουργία της καλύτερης  δυνατής  πρόφασης για να καταργήσουν το άσυλο και να χτυπήσουν τους αγώνες του φοιτητικού κινήματος. Το κράτος αφού θα έχει αποσπάσει την απαραίτητη κοινωνική συναίνεση/νομιμοποίηση θα μπορεί ως μοναδικός εγγυητής της ασφάλειας και της αστικής νομιμότητας να επεμβαίνει ανά πάσα ώρα και στιγμή μέσα στα πανεπιστήμια για να επιβάλλει την «τάξη» και την «εύρυθμη» λειτουργία τους.

Απώτερος στόχος των κυρίαρχων μέσω της κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου είναι ο αφοπλισμός, η ανοχύρωση και η οπισθοχώρηση του φοιτητικού κινήματος για να εξαπολύουν με τους καλύτερους δυνατούς όρους και συσχετισμούς τις επιθέσεις τους πάνω στα κεκτημένα και συμφέροντα μας. Επιδιώκουν τη διαμόρφωση ενός πανεπιστημίου αποστειρωμένου από κάθε ίχνος πολιτικής ζύμωσης, τριβής και συζήτησης μεταξύ φοιτητών για τα προβλήματά τους. Ένα πανεπιστήμιο όπου ο ταξικός φοιτητικός συνδικαλισμός και κάθε απόπειρα οργάνωσης των συλλογικών αντιστάσεων όπως και κάθε προσπάθεια αμφισβήτησης των σχεδίων κράτους και κεφαλαίου θα είναι πλήρως εποπτευόμενη και ποινικοποιημένη. Το νομοσχέδιο για την ολοκληρωτική κατάργηση του ασύλου περιλαμβάνει τακτικά face control στις εισόδους των πανεπιστημίων και την ελευθερία των  μπάτσων να είναι μέσα στις σχολές ανά πάσα ώρα και στιγμή με ένα απλό ανώνυμο τηλεφώνημα. Εισβολές που στόχο θα έχουν το σπάσιμο φοιτητικών καταλήψεων (ή οποιονδήποτε άλλων μορφών αγώνα), επιβάλλοντας μια συνθήκη όπου «ο νόμος και η τάξη βασιλεύει». Ο νόμος και η τάξη της αγοράς, της καπιταλιστικής κερδοφορίας, των πάσης φύσεως αυθαιρεσιών (καθηγητικών και μη), της πειθάρχησης, της εντατικοποίησης και του ελέγχου. Ορέγονται ένα πανεπιστήμιο πλήρως ευθυγραμμισμένο με τις απαιτήσεις του κράτους και του κεφαλαίου, όπου κάθε επίδοξος μεγαλοεργολάβος θα σουλατσάρει ανεμπόδιστα και θα εκμεταλλεύεται τον εργαστηριακό εξοπλισμό και την άμισθη έρευνα φοιτητών που διεξάγεται για λογαριασμό του. Ένα πανεπιστήμιο που θα παράγει και θα μεταβιβάζει γνώσεις και νέες τεχνολογίες  για το στρατό και την πολεμική βιομηχανία υπηρετώντας πιστά τις επεκτατικές φιλοδοξίες των κρατών και των ευρύτερων πολιτικοστρατιωτικών συμμαχιών. Ένα πανεπιστήμιο μεγαλύτερων ταξικών φραγμών, όπου η φοίτηση είναι προνόμιο των λίγων, εκλεκτών και εύπορων, με τις φοιτητικές παροχές να εξανεμίζονται  και τις βασικές ανάγκες για σίτιση, στέγαση και μετακίνηση να εμπορευματοποιούνται πλήρως.

Εμείς, κόντρα στους σχεδιασμούς των κυρίαρχων και το ακόμα πιο ζοφερό μέλλον που ετοιμάζουν τόσο  για μας, όσο και για ευρύτερα κομμάτια της εκμεταλλευόμενης τάξης έχουμε να αντιτάξουμε τη δύναμη που πηγάζει από τη συλλογικοποίηση και τον αγώνα. Βασικό εχέγγυο για την επανεκκίνηση του κινήματος και την συνολική αναμέτρηση με όσα έρχονται είναι η οριζόντια οργάνωση των αγώνων στη βάση των κοινών υλικών μας συμφερόντων, αναγκών και επιθυμιών. Είναι η μαχητική υπεράσπιση και περιφρούρηση των κεκτημένων μας που βλέπουμε μουδιασμένοι να μας παίρνουν ένα – ένα. Είναι η οικειοποίηση και μετατροπή των πανεπιστημιακών χώρων σε ζωντανά κέντρα αγώνα, σε τόπους συλλογικής συζήτησης, ζύμωσης, αμφισβήτησης και αντίστασης. Με όργανα λήψης αποφάσεων τις γενικές συνελεύσεις, όπλα τις συντονισμένες –στη βάση –  καταλήψεις διαρκείας και τις μαζικές διαδηλώσεις και όχημα τον αυτόνομο και μαχητικό φοιτητικό – ταξικό συνδικαλισμό, υπερασπιζόμαστε με κάθε κόστος το άσυλο και τα υπόλοιπα ταξικά μας συμφέροντα.  Απέναντι στην κουλτούρα της ηττοπάθειας , της εξατομίκευσης και της ανάθεσης να προτάξουμε την πίστη στον συλλογικό αγώνα, την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση.

Ενώνουμε τις φωνές μας μαζί με όλους όσοι οργανώνονται, αντιστέκονται, διεκδικούν. Από τους εργαζόμενους που βρίσκονται στο δρόμο για την υπεράσπιση των συμφερόντων τους, κόντρα στον κρατικό-εργοδοτικό και γραφειοκρατικό συνδικαλισμό και κόντρα στην προσπάθεια ποινικοποίησης των αντιστάσεων, μέχρι τους αγωνιστές-ριες που υπερασπίζονται τις καταλήψεις και τις δομές του αγώνα και αυτούς που μάχονται ενάντια στην ενορχηστρωμένη κατασταλτική εκστρατεία του κράτους στην ευρύτερη περιοχή των Εξαρχείων απέναντι σε όποιον αυτό ορίζει ως εσωτερικό εχθρό (αγωνιστές, πρόσφυγες και μετανάστες, ΛΟΑΤΚΙ άτομα).

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟ

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ

ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ-ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ-ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ

Ελευθεριακό σχήμα πανεπιστημίου Πατρών

Ανακοίνωση και καλέσματα της ΑΠΟ στις πορείες για τον ένα χρόνο από τη δολοφονία του Ζακ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ– ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ – ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ, ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΕΚΦΑΣΙΣΜΟ

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ – ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΖΑΚ/ ZACKIE OH!

21 Σεπτέμβρη 2018 : ο Ζακ Κωστόπουλος δολοφονείται μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας, στην Ομόνοια. Εγκλωβισμένος μέσα σε ένα κοσμηματοπωλείο όπου έχει καταφύγει κυνηγημένος, ενώ λίγο νωρίτερα φώναζε στο δρόμο “βοήθεια”, λιντσάρεται από το αφεντικό ιδιοκτήτη του μαγαζιού κι έναν φασίστα που διατηρεί κτηματομεσιτικό γραφείο στην περιοχή. Οι δυο τους τον κλωτσούν με μανία στο κεφάλι, την ώρα που εκείνος προσπαθεί ανήμπορος να απεγκλωβιστεί, ενώ γύρω τους βρίσκεται πλήθος κόσμου. Η αστυνομία καταφθάνει για να ολοκληρώσει το έγκλημα – τον χτυπά αιμόφυρτο και πεσμένο στο έδαφος, τον συλλαμβάνει, του φορά χειροπέδες και τον σέρνει στο δρόμο. Στο νοσοκομείο οδηγείται δεμένος και νεκρός.

Στο πρόσωπο του Ζακ βλέπουν έναν φτωχό, έναν αποκλεισμένο, έναν παρία, έναν χρήστη, έναν ενδεχόμενο κλέφτη – μια ζωή που το κρατικό καπιταλιστικό και πατριαρχικό σύστημα προγράφει επανειλημμένα ως “απειλή” για την τάξη και την ασφάλεια, μια ζωή που την κοστολογεί ως αμελητέα, που μεθοδικά νομιμοποιεί την εξόντωσή της. Οι δολοφόνοι του Ζακ δε διστάζουν να τον δικάσουν και να τον καταδικάσουν σε θάνατο “παίρνοντας το νόμο στα χέρια τους”, κινούμενοι στα πλαίσια των κυρίαρχων προσταγών ως παρακρατικοί λακέδες -ένας κλεπταποδόχος-ενεχειροδανειστής που τρέφεται από την απελπισία των άλλων, ένας δηλωμένος φασίστας και οι ένστολοι δολοφόνοι και βασανιστές της ΕΛΑΣ.

Γιατί η βία που άσκησαν έχει την κάλυψη του επίσημου νόμου, τη στήριξη της θεσμισμένης βαρβαρότητας του καθεστώτος : τη δαιμονοποίηση της φτώχειας, το κυνήγι και την τιμωρία του αδύναμου στην ταξική και κοινωνική ιεραρχία, την ιερότητα της ιδιοκτησίας, έτσι ώστε να διασφαλίζονται τα συμφέροντα της κυριαρχίας και η κοινωνική αναπαραγωγή της. Και αυτή η οργανωμένη από τα πάνω βία της Εξουσίας είναι που τους επιτρέπει να σκοτώνουν αποθρασυμένοι, διότι κινούνται στα πλαίσια των κυρίαρχων προσταγών ως παρακρατικοί λακέδες.

Είναι το ίδιο το κρατικό-καπιταλιστικό-πατριαρχικό σύστημα που υποδεικνύει ως στόχους τους αντιστεκόμενους και όσους χαρακτηρίζει πλεονάζοντες πληθυσμούς την εποχή της βαθιάς κρίσης του, καταστέλλοντας, καλλιεργώντας το φόβο και προωθώντας τον κοινωνικό εκφασισμό: ρατσιστικά πογκρόμ με την κάλυψη της αστυνομίας με αποκορύφωμα τις δολοφονίες του Σαχτζάτ Λουκμάν και του Πάυλου Φύσσα από τους Ναζί της Χρυσής Αυγής, στρατόπεδα συγκέντρωσης και πνιγμοί μεταναστών και προσφύγων στα σύνορα, θάνατοι κρατουμένων στις φυλακές και τα αστυνομικά τμήματα, εργατών και εργατριών στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς, διαπόμπευση και εγκλεισμός οροθετικών γυναικών, εκκενώσεις καταλήψεων, εξαπόλυση κατασταλτικής εκστρατείας ενάντια στους αναρχικούς και ευρύτερα όσους αγωνίζονται, συνεργασία με κάθε είδους μαφίες και ναρκομαφίες ταυτόχρονα με τις πολιτικές εξαθλίωσης και καταστολής των χρηστών.

Οι δολοφόνοι του Ζακ, η αστυνομία, το δικαστικό σύστημα, τα ΜΜΕ που έσπευσαν να συγκαλύψουν και να δικαιολογήσουν το φόνο, κατασκευάζοντας συναίνεση, παραπληροφορώντας, παρουσιάζοντάς τον ως επικίνδυνο, σκυλεύοντας τη ζωή του και την ταυτότητά του ως οροθετικού, μέλους της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και ακτιβιστή, καθώς και όσοι επικροτούν την εξουσιαστική βαρβαρότητα, ταυτιζόμενοι με τα συμφέροντα των ισχυρών, αντιπροσωπεύουν στην πραγματικότητα ο,τι πιο αντικοινωνικό έχει να επιδείξει η σήψη του κόσμου της Εξουσίας.

Στον αντίποδα, η ίδια η ζωή του Ζακ/ Zackie Oh, η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητά του, οι χιλιάδες που διαδήλωσαν ενάντια στη δολοφονία του διεκδικώντας ορατότητα στο δημόσιο χώρο και βάζοντας φραγμό στην κανιβαλική ρητορική, όσοι και όσες με οποιοδήποτε τρόπο αρνούνται να συναινέσουν και να υποταχθούν στο κυρίαρχο πρόταγμα του κοινωνικού κανιβαλισμού, οι χιλιάδες κόσμου που διαδήλωσαν στις 14 Σεπτέμβρη ενάντια στην κρατική καταστολή και για την αντεπίθεση στο καθεστώς εκμετάλλευσης και υποταγής, αντιπροσωπεύουν ό,τι πιο ελπιδοφόρο έχει να επιδείξει αυτή η κοινωνία : την αλληλεγγύη, την εξέγερση, την προοπτική της κοινωνικής επανάστασης, για έναν κόσμο που θα χωρά πολλούς κόσμους.

Ως αναρχικοί αγωνιζόμαστε για την όξυνση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων, με στόχο την ανατροπή των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών που ευθύνονται για την εκμετάλλευση, την καταπίεση, τη φτώχεια, την εξαθλίωση, τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Με όπλο μας την αλληλεγγύη, στεκόμαστε ενάντια στους πλαστούς διαχωρισμούς και το φόβο που διαρκώς αναπαράγει η εξουσία. Αγωνιζόμαστε για το ξεπέρασμα του επιβεβλημένου τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας από το κράτος και το κεφάλαιο.

ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ  ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ            

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ – ΠΟΡΕΙΕΣ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 21 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ Αθήνα: Στις 14.00 στην οδό Γλάδστωνος, στο σημείο της δολοφονίας του Ζακ/Zackie Oh Πάτρα: Στις 14.00 στην πλατεία Γεωργίου Θεσσαλονίκη: Στις 18.00 στο Άγαλμα Βενιζέλου

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση / Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

20 Σεπτέμβρη 2019

ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΒΟΥΝΑ ΧΩΡΙΣ ΑΙΟΛΙΚΑ – ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΓΡΑΦΑ

Δημοσιεύτηκε στο τεύχος #17 του εντύπου “Γη και Ελευθερία” της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης

Τα Άγραφα είναι μια πανέμορφη ορεινή περιοχή με ψηλές κορυφές, διάσελα, απότομες χαράδρες, πυκνά δάση, αλπικά οροπέδια, ορμητικά ποτάμια και σπάνια χλωρίδα και πανίδα που απλώνεται στα σύνορα των νομών Καρδίτσας και Ευρυτανίας στο κέντρο της Πίνδου. Χαρακτηρίζονται από τις πολλές και διαδοχικές βουνοκορφές που δημιουργούν το πιο απομονωμένο ορεινό συγκρότημα της Ελλάδας και επιτρέπουν τη διατήρηση μιας πλούσιας άγριας ζωής και δεκάδων απειλούμενων ειδών. Πέρα από ένα απέραντο τοπίο φυσικής ομορφιάς, αποτελούν και έναν ιστορικό τόπο αντίστασης, ένα «μνημείο» του αγώνα του ανθρώπου απέναντι στη βαρβαρότητα της εξουσίας. Είναι ένας τόπος όπου χιλιάδες άνθρωποι αγωνίστηκαν για την ελευθερία.Ένα σημείο όπου έζησαν, πολέμησαν, περπάτησαν και πέθανανάνθρωποι που αγωνίστηκαν με το όπλο στο χέρι ενάντια στο φασισμό και την Γερμανική κατοχή και ύστερα ενάντια στο αντιδραστικό μετεμφυλιακό κράτος που προσπαθούσε να εγκαθιδρύσει η ελληνική αστική τάξη μαζί με τους συμμάχους της.

Στην περιοχή των Αγράφων πρόκειται να εγκατασταθούν πάνω από 500 ανεμογεννήτριες. Η τοποθέτηση των αιολικών πάρκων αποτελεί κομμάτι του σχεδιασμού για την μετατροπή ολόκληρης της Νότιας Πίνδου σε μια απέραντη βιομηχανική ζώνη παραγωγής ενέργειας. Είναι γνωστό ότι το σύνολο του ορεινού όγκου της Ελλάδας πρόκειται να ισοπεδωθεί από την επέλαση της «πράσινης» ανάπτυξης και την αιολική ενέργεια. ΗΣαμοθράκη,  η Κρήτη, η Εύβοια, η Μάνη, η Λακωνία, το Πήλιο, τα Πιέρια όρη, η Αιτωλοακαρνανία, κάποια ξερονήσια είναι μερικές από τις περιοχές που επίκειται η εγκατάσταση ανεμογεννητριών.

Τα βουνά θα μετατραπούν σε αποκρουστικές φαραωνικές βιομηχανικές ζώνες, με γιγάντιες σιδερένιες κολώνες ύψους έως και 120 μέτρων, με εκχερσώσεις/αποψιλώσεις τοπίων, με εκτεταμένες εκσκαφές και τόνους μπετόν, με διανοίξεις ειδικών μεγάλων δρόμων δεκάδων χιλιομέτρων μέσα στα «απρόσιτα» βουνά για τη διέλευση τεράστιων οχημάτων μεταφοράς των υλικών που θα συνθέσουν τις ανεμογεννήτριες στα εργοτάξια, καθώς και με εκατοντάδες πυλώνες υψηλής τάσης και χιλιάδες μέτρα εναέριων καλωδιώσεων πάνω από πυκνά δάση.

Μαζί με τα αιολικά, επίκειται και η εγκατάσταση δεκάδων μικρών υδροηλεκτρικών φραγμάτων στον ορεινό όγκο των Αγράφων που θα επιφέρουν εξίσου σημαντική αλλοίωση στα ευαίσθητα οικοσυστήματα των ορεινών ποταμών και ιδιωτικοποίηση της χρήσης του νερού με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ύδρευση των οικισμών και την άρδευση των χωραφιών.

Η επαπειλούμενη λεηλασία και καταστροφή των Αγράφων από την «πράσινη» ανάπτυξη, με τις ανυπολόγιστες συνέπειες που θα επιφέρει στο φυσικό περιβάλλον και τις τοπικές κοινωνίες, έχει κινητοποιήσει ένα αρκετά μεγάλο και πλατύ κομμάτι κόσμου της περιοχής –και όχι μόνο-. Αρκετοί αγωνιστές, αντιλαμβανόμενοι το μέγεθος της καταστροφής, έχουν κάνει μια σειρά από κινητοποιήσεις (μοιράσματα, εκδηλώσεις στα χωριά και στην Καρδίτσα, κατασκήνωση στο οροπέδιο Καραμανώλη κ.α), τόσο για την ενημέρωση-κινητοποίηση του κόσμου και την αφύπνιση συνειδήσεων, όσο και για την έμπρακτη αντίσταση και το μπλοκάρισμα της έναρξης των διαδικασιών της εγκατάστασης των αιολικών.

Το τελευταίο διάστημα πραγματοποιήθηκαν 2 σημαντικές κινητοποιήσεις έξω από τη Δημαρχείο της Καρδίτσας, που πέρα από τα πρακτικά αποτελέσματα που είχαν, κατάφεραν να συσπειρώσουν ένα αρκετά πλατύ κομμάτι κόσμου, να αναδείξουν την δυναμική που αναπτύσσεται ενάντια στην λεηλασία των Αγράφων και να στείλουν ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς το κράτος, τους δημάρχους και τους επενδυτές.

Συγκεκριμένα, στις 5 Αυγούστου, αρκετοί αγωνιστές-ριες συγκεντρώθηκαν έξω από το δημαρχείο της Καρδίτσας με σκοπό να εμποδίσουν την δημοπρασία για την παραχώρηση 10 δημοτικών δασικών τεμαχίων σε εργολάβους για την εγκατάσταση τμήματος αδειοδοτημένης Γραμμής Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας και την πραγματοποίηση των απαραίτητων για το σκοπό αυτό έργων υποδομής. Η μαζική συγκέντρωση βρέθηκε αντιμέτωπη με ισχυρή αστυνομική παρουσία η οποία είχε περικυκλώσει το δημαρχείο, ενώ στη συνέχεια συγκρούστηκε με τις κατασταλτικές δυνάμεις οι οποίες απάντησαν με ξύλο και δακρυγόνα.Η συγκέντρωση ανασυγκροτήθηκε και στη συνέχεια ακολούθησε μαζική πορεία στο κέντρο της πόλης.

Επίσης, στις 22 Αυγούστου, ημέρα που ήταν προγραμματισμένη η συνεδρίαση της οικονομικής επιτροπής για την επικύρωση της δημοπρασίας ενοικίασης έκτασης του Δήμου στην εταιρεία των αιολικών πάνω από 100 αγωνιστές και αγωνίστριες συγκεντρώθηκαν έξω από το δημαρχείο και στη συνέχεια επιχείρησαν να μπουν σε αυτό ώστε να ματαιώσουν την προγραμματισμένη διαδικασία. Για ακόμα μια φορά βρέθηκαν αντιμέτωποι με τις αστυνομικές δυνάμεις οι οποίες απάντησαν με ξύλο και χημικά. Μετά την επίθεση της αστυνομίας, η συγκέντρωση ανασυγκροτήθηκε μπροστά στην είσοδο του δημαρχείου και το κρατούσε αποκλεισμένο για να μην μπουν μέσα τα υπολειπόμενα μέλη της οικονομικής επιτροπής και ξεκινήσει η διαδικασία. Μετά από κάποια ώρα και αφού έγινε γνωστό στους συγκεντρωμένους ότι η διαδικασία έχει ματαιωθεί εξαιτίας «συνθηκών ανωτέρας βίας» πραγματοποιήθηκε μαζική πορεία στο κέντρο της πόλης.

Οι τελευταίες 2 κινητοποιήσεις είναι μερικές από τις πολλές μάχες που έχουμε να δώσουμε για την υπεράσπιση των Αγράφων και την προάσπιση της φύσης από τα καταστροφικά σχέδια κράτους και κεφαλαίου. Οι κινητοποιήσεις έκαναν ορατό το ότι οι άνθρωποι που αγωνίζονται μπορούν να κερδίσουν μάχες, πιστεύοντας στις δικές τους δυνάμεις, συντονίζοντας τον αγώνα τους οριζόντια και διεκδικώντας μαζικά και μαχητικά.

Είναι σημαντικό ότι έξω από το δημαρχείο βρέθηκαν άνθρωποι με διαφορετικές αντιλήψεις, με άλλες οπτικές και διαφορετικές αφετηρίες. Και αυτή η συνάντηση αναδεικνύει μια δυναμική που υποβόσκει. Αυτή η δυναμική είναι και ο μεγαλύτερος φόβος των κυρίαρχων. Ότι απέναντι στη λεηλασία της φύσης και του περιβάλλοντος και τις αντικοινωνικές πολιτικές κάποιοι επιλέγουν να αντισταθούν και να διεκδικήσουν.

ΑΠΟ ΤΑ ΑΓΡΑΦΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΧΕΛΩΟ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΗΠΕΡΟ ΚΑΙ ΤΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Θωμάς Μ.

Πάτρα: Κάλεσμα στη διαδήλωση για τον ένα χρόνο από τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου / Zackie oh!

ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ, ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΖΑΚ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ/ZACKIE OH!

ΦΤΩΧΕΙΑ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΚΑΙ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΣ. ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ – ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ – ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΕΚΦΑΣΙΣΜΟ

Στις 21 Σεπτέμβρη 2018 δολοφονείται άγρια, μέρα μεσημέρι, στο κέντρο της Αθήνας, ο Ζακ Κωστόπουλος, όταν χτυπιέται με μανία στο κεφάλι από τον ιδιοκτήτη του κοσμηματοπωλείου Di Angelo και, τουλάχιστον, ένα ακόμα άτομο (το οποίο είναι γνωστό μέλος ακροδεξιού κόμματος). Λίγο νωρίτερα είχε μπει για άγνωστο λόγο στο κατάστημα και είχε εγκλωβιστεί σε αυτό, σε εμφανώς άσχημη ψυχική και σωματική κατάσταση. Τα δύο άτομα του καταφέρνουν δολοφονικά χτυπήματα στο κεφάλι (την ώρα που βρίσκεται πεσμένος κάτω μέσα σε σπασμένα γυαλιά) στην προσπάθεια του να απεγκλωβιστεί, ενώ στην συνέχεια, μπάτσοι της ομάδας ΔΙΑΣ του επιτίθενται εκ νέου και τον χτυπάνε άγρια την ώρα που επιχειρεί να ξεφύγει. Τις επόμενες μέρες, εκπρόσωπος της αστυνομίας, υπερασπίζεται δημόσια τον ξυλοδαρμό του Ζακ, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «έτσι λειτουργούμε και σε όποιον αρέσει».

Ο Ζακ ήταν ενεργός ακτιβιστής της LGBTQ+ κοινότητας, γνωστός για τη δράση του ενάντια στον πατριαρχικό κόσμο, τη φασιστική απειλή και τις κοινωνικές διακρίσεις. Η δολοφονία του ήταν μια ακόμα στιγμή του διαρκούς «πολέμου όλων εναντίον όλων» που έχουν κηρύξει οι κυρίαρχοι με βασικό στόχο την απομόνωση, τον αποκλεισμό και τελικά την εξόντωση του πιο εξαθλιωμένου και περιθωριοποιημένου κομματιού της κοινωνικής βάσης.

Την ίδια ώρα, τα ΜΜΕ ανέλαβαν το ρόλο της παραπληροφόρησης για το γεγονός, της συγκάλυψης, της διαστρέβλωσης της πραγματικότητας και της νομιμοποίησης της δολοφονίας στη συνείδηση της κοινωνίας μέσα από τον καθορισμό της έννοιας της ζωής και των ορίων εντός των οποίων αξίζει αυτή να βιωθεί. Δε διστάζουν, μάλιστα, να θέσουν σε ψηφοφορία την επικρότηση του στυγερού εγκλήματος. Σε αυτό το πλαίσιο, αποδίδονται στο δολοφονημένο τα πιο αποκρουστικά γνωρίσματα για το επιβεβλημένο κοινωνικό μοντέλο ζωής ούτως ώστε να διακριθεί από το αποδεκτό κοινωνικό πρότυπο, να υποτιμηθεί η ίδια του η ύπαρξη και να διολισθήσει στην κατηγορία όσων ζουν μια ζωή που δεν αξίζει να τη ζει κανείς. Τοξικοεξαρτημένος, ομοφυλόφιλος, οροθετικός και επίδοξος ληστής…

Σήμερα, η οργάνωση της κοινωνικής ζωής από το κράτος και το κεφάλαιο είναι σχεδιασμένη έτσι, ώστε ένα κομμάτι της κοινωνίας να αποκλείεται, ανάλογα με τα οικονομικά, πολιτισμικά, θρησκευτικά, έμφυλα, σεξουαλικά, σωματικά ή κοινωνικά πρότυπα που προωθούνται από την κυριαρχία.  Ανεξάρτητα αν οι αποκλεισμοί αυτοί είναι θεσμοθετημένοι ή λειτουργούν άτυπα σε βάρος συγκεκριμένων πληθυσμιακών ομάδων (τοξικοεξαρτημένοι, ομοφυλόφιλοι, μετανάστες, άστεγοι, οροθετικοί, ψυχικά ασθενείς, μη παραγωγικοί-άνεργοι κ.α.) εκείνο που επιτυγχάνουν είναι η αποστέρηση των στοιχειωδών ελευθεριών και δυνατοτήτων που τους παρέχει το υπάρχον με αποτέλεσμα να αδυνατούν να ενσωματωθούν στον επιβεβλημένο τρόπο ζωής και να περιθωριοποιούνται. Η περιθωριοποίηση αυτή εξυπηρετεί τις στοχεύσεις της κυριαρχίας περί δαιμονοποίησης και καταστολής ορισμένων κοινωνικών κομματιών για να μπορέσουν έτσι να πειθαρχήσουν τα υπόλοιπα.

Είμαστε πεπεισμένοι πως η δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου είναι ένα κρατικό και καπιταλιστικό έγκλημα, κομμάτι της επιχείρησης εξόντωσης που διεξάγεται εδώ και χρόνια σε βάρος των φτωχών και των αποκλεισμένων. Φτωχούς και αποκλεισμένους που η ίδια η εξουσία δημιουργεί είτε μέσω των πολιτικών φτώχειας και εξαθλίωσης, είτε μέσω της θέσπισης του καθεστώτος εξαίρεσης για όσους πλεονάζουν ή θεωρούνται επικίνδυνοι για αυτή.

Στη συγκυρία αυτή,  η ευκαιριακή συμμαχία διάφορων κοινωνικών κομματιών με το κράτος και τ’ αφεντικά είναι αποτέλεσμα της διάλυσης του κοινωνικού ιστού και των συνθηκών κοινωνικής ζόυγκλας που επιφέρει.  Είναι αποτέλεσμα της ηγεμονίας της κυρίαρχης ιδεολογίας που θέλει τους από τα κάτω διασπασμένους και να αλληλοφαγώνονται, αλλά και απότοκο της οπισθοχώρησης του κινήματος και της απουσίας μιας ορατής εναλλακτικής πρότασης για την οριστική συντριβή του κόσμου της εξουσίας. Και αυτό γιατί η κοινωνική δυσαρέσκεια που γεννά η άγρια επίθεση κράτους και καπιταλισμού επιχειρείται να αντιμετωπιστεί -πέρα από την οξυμένη καταστολή- με την καλλιέργεια του κοινωνικού εκφασισμού, με την προώθηση δηλαδή ιδεολογημάτων που ανάγουν σε κυρίαρχες συνθήκες ζωής την επιβίωση με κάθε μέσο, τη στοχοποίηση των κοινωνικά αδύναμων, την εξατομίκευση και τον ανταγωνισμό. Άμεση συνέπεια της διάλυσης των κοινωνικών δεσμών, της έλλειψης ταξικής συνείδησης και της απουσίας κουλτούρας συλλογικής επίλυσης των προβλημάτων που προκύπτουν από τον πόλεμο κράτους και αφεντικών απέναντι σε κάθε έννοια κοινού και συλλογικού, είναι το αλληλοφάγωμα των φτωχών, των εκμεταλλευόμενων, των αποκλεισμένων.  Η ανακυκλούμενη δηλαδή βία ανάμεσα στα πληβειακά στρώματα της κοινωνίας, την οποία ορίζουμε ως κοινωνικό κανιβαλισμό. Μια συνθήκη επιθυμητή και προωθούμενη από τους κυρίαρχους, αφού αποπροσανατολίζει και χειραγωγεί την οργή των από τα κάτω προς τους πραγματικά υπεύθυνους για την αθλιότητα αυτού του κόσμου και τη διοχετεύει σε έναν αδιάκοπο πόλεμο όλων εναντίον όλων εντός της τάξης των εκμεταλλευόμενων.

Σε αυτή την πραγματικότητα υπάρχει εναλλακτική και ρεαλιστική απάντηση. Και φυσικά αυτή δεν είναι η συλλήβδην καταδίκη της κοινωνίας, η επικράτηση του αντικοινωνικού και αυτοαναφορικού λόγου στο εσωτερικό των κινημάτων. Δεν είναι η περιχαράκωση και η οχύρωση γύρω από τον εαυτό μας. Αντίθετα, πρέπει σήμερα να παλέψουμε ακόμα περισσότερο για το σπάσιμο των συντηρητικών αντανακλαστικών και των κανιβαλικών συμπεριφορών στο κοινωνικό πεδίο. Οφείλουμε να μην επιτρέψουμε να εδραιωθεί και να νομιμοποιηθεί στις πόλεις μας ο κοινωνικός κανιβαλισμός και εκφασισμός. Οφείλουμε, τη δίκαιη οργή και αγανάκτηση που μας κατακλύζει να την στρέψουμε προς της σωστή κατεύθυνση, προς τους πραγματικούς υπεύθυνους και όχι να τη διασπείρουμε στο κενό. Να μην κυνηγάμε πλέον άλλους ανεμόμυλους. Αυτή είναι η στιγμή που πρέπει να βγούμε στους δρόμους και να δείξουμε ότι καμία άλλη δολοφονία δεν θα γίνει ανεκτή, να αναδείξουμε την προοπτική της αλληλεγγύης, της αλληλοβοήθειας και των κοινών αγώνων όλων όσων πλήττονται.

Η απάντηση από την πλευρά του κινήματος πρέπει να είναι η όξυνση του αγώνα για την ανατροπή των πραγματικών υπαίτιων για την εκμετάλλευση, την καταπίεση, τη φτώχεια, την εξαθλίωση τις επίπλαστες κοινωνικές διακρίσεις και τη συνολική λεηλασία της ζωής μας. Η ανάδειξη της συλλογικοποίησης και της αλληλεγγύης απέναντι στον κατακερματισμό, τον ανταγωνισμό τους πλαστούς διαχωρισμούς και το φόβο που διαρκώς αναπαράγει η εξουσία. Οι οργανωμένοι κοινωνικοί-ταξικοί αγώνες απέναντι στην εκμετάλλευση, τη φτώχεια, τον εκφασισμό και τον κανιβαλισμό. Η συνειδητοποίηση της κοινής ταξικής μας θέσης και της ανάγκης αρμονικής και ελεύθερης συνύπαρξης όλων με γνώμονα την αλληλοβοήθεια και τον αλληλοσεβασμό, μακριά από τον καπιταλισμό και το κράτος, τους θεσμικούς και μη θιασώτες της διαμεσολάβησης και του αλληλοσπαραγμού. Η δημιουργία κοινών ταξικών και κοινωνικών σχέσεων και η ανάπτυξη ενός συλλογικού και συντροφικού αγώνα ενάντια στους καθημερινούς μας δυνάστες, στον καπιταλισμό και το κράτος. Το ξεπέρασμα του επιβεβλημένου τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας από το κράτος και το κεφάλαιο. Η δημιουργία μιας κοινωνίας ισότητας, αλληλεγγύης, δικαιοσύνης και αρμονικής συνύπαρξης. Η κοινωνική επανάσταση και η δημιουργία ενός κόσμου που θα χωρά πολλούς κόσμους…

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟ, Η ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΠΟΙΗΣΗ

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ, Η ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑ

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΙΣΜΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ!

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ

ΣΑΒΒΑΤΟ 21/9 -14.00 – ΠΛ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ

αναρχική ομάδα “δυσήνιος ίππος” | μέλος της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης

ipposd.wordpress.com – d_ippos@hotmail.com

Επικοινωνία: Κάθε Τρίτη 7-10 στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Επί τα Πρόσω (Πατρέως 87)