ΑΝΑΚΑΤΑΤΑΞΕΙΣ ΣΤΙΣ «ΣΦΑΙΡΕΣ ΕΠΙΡΡΟΗΣ», ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟΙ
ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΙ, ΑΟΖ, ΑΓΩΓΟΙ, ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΙ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΙ ΠΟΡΟΙ
ΜΕ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΣΥΡΡΑΞΕΙΣ -ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ- που θέτουν στο στόχαστρο τους λαούς όλου του κόσμου…
ΜΠΛΟΚΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΝΑΤΟ
ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΡΕΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΝΟΝΙΑ ΤΟΥΣ | ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ
ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΚΑΠΗΛΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ
ΚΡΑΤΟΥΣ | ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΥΡΗΝΙΚΑ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ!
Να πλατιάσουν οι κοινωνικές-ταξικές αντιστάσεις σε κάθε γωνιά της Γης.
Από τις ΗΠΑ μέχρι το Ιράν να αγωνιστούμε -μακριά από κάθε είδους προστάτη- για την ανατροπή του κόσμου των κυρίαρχων και το χτίσιμο μιας κοινωνίας αυτοδιάθεσης, αλληλοβοήθειας και ειρηνικής συνύπαρξης
ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ, ΦΑΣΙΣΜΟ, ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ
αναρχική ομάδα «δυσήνιος ίππος»/ΑΠΟ & συντρόφισσες – σύντροφοι
ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΝΕΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΓΙΑ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΚΑΙ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΝΑΤΟΪΚΩΝ ΒΑΣΕΩΝ
ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΚΑΠΗΛΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Την Πέμπτη 30 Ιανουαρίου ψηφίζεται στη βουλή η νέα στρατιωτική συμμφωνία μεταξύ του ελληνικού και του αμερικάνικου κράτους για παραμονή, ενίσχυση και επέκταση των βάσεων σε Άραξο, Αλεξανδρούπολη, Λάρισα, Ανδραβίδα, Στεφανοβίκειο και Σούδα. Μια συμφωνία που –εκτός των άλλων- επιτρέπει στις ΗΠΑ να διατηρούν πολεμικές υποδομές εντός των εγκαταστάσεων των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων και να αξιοποιούν για στρατιωτικούς σκοπούς πολιτικές υποδομές της χώρας, μετατρέποντας τον ελλαδικό χώρο σε απέραντο πολεμικό ορμητήριο για τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς τους. Η συμφωνία αυτή δρομολογήθηκε από την «αριστερή» κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και υλοποιείται σήμερα από την ακροδεξιά-νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της ΝΔ.
Πριν περίπου ένα μήνα, ο αμερικάνικος στρατός πραγματοποίησε επίθεση στο διεθνές αεροδρόμιο της Βαγδάτης στο Ιράκ εναντίον ιρανών και ιρακινών αξιωματούχων, με αποτέλεσμα τη δολοφονία του ιρανού στρατηγού Κασέμ Σουλεϊμανί, επικεφαλής των Φρουρών της Επανάστασης, καθώς κι επτά ακόμη στρατηγών. Στη συνέχεια ακολούθησαν επιθέσεις (συνεχίζονται μέχρι και σήμερα) από τις ιρανικές ένοπλες δυνάμεις σε αμερικάνικες βάσεις που βρίσκονται στο Ιράκ και μια σειρά από εκατέρωθεν απειλές για γενικευμένη σύρραξη, διπλωματικές συναντήσεις αλλά και πυκνές εξελίξεις σε μια σειρά από χώρες της Μέσης Ανατολής.
Η δολοφονική επίθεση του αμερικάνικου κράτους (που εδώ και δεκαετίες πρωτοστατεί σε μια σειρά από ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, πολέμους, βομδαρδισμούς, ανατροπή καθεστώτων, εμφυλίους) είναι ακόμα μια πράξη πολέμου μέσα στη ρευστή γεωπολιτική συνθήκη που επικρατεί. Μια συνθήκη που περιλαμβάνει γεωπολιτικές ανακατατάξεις και ανταγωνισμούς, μιας και οι περιφερειακές συγκρούσεις που συμβαίνουν στον ευρύτερο χώρο της Μέσης Ανατολής, όχι μόνο δεν αποκλιμακώνονται, αλλά αντίθετα, εμπλέκουν το σύνολο σχεδόν των ιμπεριαλιστικών και περιφερειακών δυνάμεων στα όρια μιας γενικευμένης πολεμικής σύρραξης.
Μέσα σε αυτή την περίοδο γεωπολιτικής ρευστότητας, το ελληνικό κράτος, ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ είναι σταθερά προσανατολισμένο στις επιδιώξεις της κυρίαρχης πολιτικο-οικονομικής ελίτ της οποίας αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα και νιώθει την ανάγκη να προσδεθεί με ακόμη πιο άμεσους και αδιαπραγμάτευτους όρους στο άρμα της Δύσης και να παίξει το ρόλο του χωροφύλακα και του τοποτηρητή στην περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου, ιδιαίτερα μετά τους κλυδωνισμούς στις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας.
Ιδιαίτερη σημασία έχει ότι το ελληνικό κράτος, μέσα από τις δηλώσεις των αξιωματούχων του, ήταν από τα λίγα κράτη που συγχάρηκαν τις ΗΠΑ για τη δολοφονική επίθεση στο αεροδρόμιο της Βαγδάτης με αποτέλεσμα το ιρανικό κράτος να στοχοποιήσει στρατιωτικές βάσεις που βρίσκονται στην Ελλάδα, σε περίπτωση εμπλοκής. Άλλωστε, αυτό είναι ένα ακόμα τρανταχτό παράδειγμα της συμμετοχής του ελληνικού κράτους στο πεδίο των ανταγωνισμών ή ακόμα και των συρράξεων. Δεν ξεχνάμε τους βομβαρδισμούς στη Συρία από τη βάση της Σούδας, την πώληση στρατιωτικού εξοπλισμού και τον σχεδιασμό για απόστολη στρατιωτών των ειδικών δυνάμεων και αντιπυραυλικων συστημάτων Patriot στη Σαουδική Αραβία, την αναβαθμισμένη συνεργασία με μια σειρά γειτονικών χωρών και τις τριμερείς (Ελλάδα – Κύπρος – Ισραήλ, Ελλάδα – Κύπρος – Αίγυπτος) και τετραμερείς (Ελλάδα – Σερβία – Βουλγαρία – Ρουμανία) διασκέψεις με τις κοινές στρατιωτικές ασκήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ, τη στήριξη και τη σταθερή συνεργασία με το κράτος του Ισραήλ που σφαγιάζει τους παλαιστίνιους.
Η όλο και μεγαλύτερη εμπλοκή του ελληνικού κράτους στους πολεμικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και των συμμάχων του, αναδεικνύει την ανάγκη συσπείρωσης ενός μαζικού και μαχητικού αντιπολεμικού κινήματος που θα βάζει στο στόχαστρο τους πραγματικούς υπεύθυνους, θέτοντας τη διεθνιστική αλληλεγγύη μεταξύ των λαών ως τη μοναδική επιλογή μπροστά στην προοπτική ενός γενικευμένου πολέμου. Όταν τα κράτη και τα αφεντικά ξαναμοιράζουν τη γη, οι κυρίαρχοι επεκτείνουν τις «σφαίρες επιρροής» τους, οι συγκρούσεις κλιμακώνονται για τους οικονομικούς και ενεργειακούς πόρους, τις ΑΟΖ και τους αγωγούς και τα τύμπανα του πολέμου ήχουν ακόμα πιο δυνατά, μυρίζει το αίμα των λαών που χύνεται και θα χυθεί για τα συμφέροντα τους. Οι λαοί και οι κοινωνίες βασιζόμενοι στις δικές τους δυνάμεις και μακριά από κάθε επίδοξο προστάτη μπορούν να παλέψουν για τα δικά τους συμφέροντα. Να αγωνιστούν για μια αξιοπρεπή ζωή μακριά από πολέμους, φτώχεια, προσφυγιά και εξαθλίωση. Να αγωνιστούν για έναν καλύτερο κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, δικαιοσύνης, αυτοδιάθεσης και ειρηνικής συνύπαρξης.
Πιάνοντας το νήμα από τις αντιπολεμικές κινητοποιήσεις παλαιότερων χρόνων και αντλώντας έμπνευση από αυτές, να οικοδομήσουμε ένα ισχυρό διεθνιστικό κίνημα από τα κάτω ενάντια στον πόλεμο, τον φασισμό, τον ιμπεριαλισμό και τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό.
ΜΠΛΟΚΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΝΑΤΟ | ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΥΡΗΝΙΚΑ | ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΡΕΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΝΟΝΙΑ ΤΟΥΣ
ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ, ΦΑΣΙΣΜΟ, ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ
αναρχική ομάδα «δυσήνιος ίππος»/ΑΠΟ & συντρόφισσες – σύντροφοι
Ο εμπρησμός του θεάτρου Scala, το 1978 στη Βαρκελώνη, αποτέλεσε μια κομβική στιγμή στην πορεία του αναρχικού και ελευθεριακού κινήματος της Ισπανίας.Αν και η συγκεκριμένη υπόθεση δεν είναι ευρέως γνωστή όπως αυτή της Piazza Fontana στο Μιλάνο της Ιταλίας, δεν παύει να είναι μια από τις πιο σημαντικές στην ιστορία του αναρχισμού και της Ισπανικής αντίστασης γενικότερα.
Το φθινόπωρο του 1977 βασικό ζήτημα αποτελούσε η συμφωνία της Μονκλόα, μια σειρά οικονομικών και πολιτικών μεταρρυθμίσεων: Συμφωνήθηκε η υποτίμηση της πεσέτας, απελευθερώθηκαν οι απολύσεις μέχρι το 5% του δυναμικού μιας επιχείρησης (υπό προϋποθέσεις επιτρέπονταν και υψηλότερα ποσοστά) και συμφωνήθηκε ένα όριο στις αυξήσεις μισθών της τάξης του 20-22% (όταν ο πληθωρισμός έτρεχε με 47%). Επίσης, συμφωνήθηκε μια σειρά αλλαγών στη συνδικαλιστική νομοθεσία, γύρω από την υπογραφή των συλλογικών συμβάσεων σε επίπεδο επιχείρησης αλλά και τη συνδικαλιστική αντιπροσώπευση, οι οποίες υπονόμευσαν τις δυνατότητες του εργατικού κινήματος.
Σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να αναφερθεί πως στην Ισπανία μετά την πτώση της δικτατορίας δεν πραγματοποιήθηκε καμία ρήξη με το φασιστικό παρελθόν. Δεν αναζητήθηκαν ευθύνες για τις δολοφονίες και τους βασανισμούς πολιτικών αντιπάλων ούτε εκκαθαρίστηκε ο κρατικός μηχανισμός. Οι ίδιοι άνθρωποι που διοικούσαν κατά την περίοδο της δικτατορίας συνεχίζουν ακόμα και σήμερα να διοικούν.
Η CNT στάθηκε από την αρχή ενάντια στο Σύμφωνο της Μονκλόα, αν και οι ανακοινώσεις και οι κινήσεις της αποσιωπήθηκαν συστηματικά από το σύνολο των ΜΜΕ. Τα πολιτικά κόμματα είχαν συναινέσει στο σύνολο τους στις μεταρρυθμίσεις της Μονκλόα, δεν ίσχυε όμως το ίδιο και για τα συνδικάτα. Κατά την υπογραφή του Συμφώνου της Μον- κλόα, διοργάνωσαν μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας στη Βαρκελώνη, στην οποία συμμετείχαν τα καταλανικά τμήματα των CCOO και UGT. Οι δρόμοι της πόλης κατακλύστηκαν από 400.000 εργαζομένους και αλληλέγγυους. Τα κόμματα της ισπανικής δημοκρατίας κλονίστηκαν από την ανταρσία των συνδικάτων και αφιερώθηκαν σε έναν αγώνα δρόμου για την επαναφορά της συμφωνημένης τάξης. Οι καταλανικές CCOO εμφάνισαν σχίσματα και τάσεις διάλυσης. Το σοσιαλι-στικό κόμμα φάνηκε πιο ικανό στον περιορισμό των συνδικαλιστών του. Αυτό που κατέστη σαφές στο πολιτικό σύστημα ήταν η δυνατότητα του ελευθεριακού κινήματος να τορπιλίσει το σύμφωνο σταθερότητας, αν κατάφερνε να επεκτείνει σε όλη τη χώρα τη συνδικαλιστική ενότητα αγώνα
Το πρωί της Κυριακής 15 Ιανουαρίου του 1978 πραγματοποιήθηκε στη Βαρκελώνη διαδήλωση που οργανώθηκε από την CNT, μια οργάνωση που μόλις δύο χρόνια νωρίτερα, είχε βγει από την παρανομία έπειτα από την μακρά περίοδο της δικτατορίας του Φράνκο που τερματίστηκε με τον θάνατό του το 1975.
Τη λύση ανέλαβαν να δώσουν οι μυστικές υπηρεσίες του κράτους. Τρεις μέρες νωρίτερα, έφτασε «κρυφά» στην πόλη ο Χοακίν Γκαμπίν, γνωστός στους αγωνιστές από την υπόθεση των όπλων της FAI στη Μούρθια. Αυτό που δεν είχε γίνει γνωστό ήταν η ιδιότητά του ως χαφιές της ασφάλειας. Ο Γκαμπίν προσέγγισε μια ομάδα νεαρών αγωνιστών και προσπάθησε να τους πείσει να πάρουν μαζί τους όπλα -που αυτός θα προμήθευε- για την αυτοάμυνα της πορείας από φασιστικές προκλήσεις. Οι νεαροί αρνήθηκαν και αποφάσισαν να κατέβουν στην πορεία μόνο με βόμβες μολότοφ. Ο Γκαμπίν υπέδειξε ως καλό στόχο για τις μολότοφ -αν δε γινόντουσαν επεισόδια στην πορεία- το κέντρο διασκεδάσεως Σκάλα, ένα κτίριο επτά ορόφων στην άλλη άκρη του κέντρου της πόλης, όπου διασκέδαζε η καταλανική νεόπλουτη αστική τάξη. Στην πορεία συμμετείχαν περίπου 15.000 άτομα. Προς το τέλος της, πολλοί νεαροί σύντροφοι αποφάσισαν να κατευθυνθούν προς τη φυλακή Μοδέλο, σε ένδειξη αλληλεγγύης στον αγώνα των κρατουμένων. Η αστυνομία φάνηκε ιδιαίτερα διαλλακτική στη συμπεριφορά της και τα επεισόδια αποφεύχθηκαν. Ο Γκαμπίν πίεσε την ομάδα των νεαρών να πραγματοποιήσουν την επίθεση στο Σκάλα και αυτοί δέχτηκαν. Μετά το τέλος της πορείας κατευθύνθηκαν στην άλλη πλευρά της πόλης και πέταξαν τις βόμβες μολότοφ στην κλειστή γυάλινη είσοδο του κτιρίου. Το κτίριο είχε παγιδευτεί από τις μυστικές υπηρεσίες με εμπρηστικούς μηχανισμούς. Μέσα σε λίγα λεπτά τυλίχτηκε στις φλόγες και κάηκε ολοσχερώς. Τέσσερεις εργάτες που πραγματοποιούσαν εργασίες συντήρησης απανθρακώθηκαν. Η επιτόπια έρευνα της πυροσβεστικής αποκάλυψε την ύπαρξη κατάλοιπων φωσφόρου στα ερείπια, αλλά ο φάκελος εξαφανίστηκε από τα πειστήρια.
Αμέσως μετά την διάδοση της είδησης εξαπολύεται από την κυβέρνηση και τα Μ.Μ.Ε. ένας σφοδρός πόλεμος ενάντια στην C.N.T. και γενικότερα στους αναρχικούς οι οποίοι παρουσιάζονται ως κοινοί κακοποιοί και η οργάνωσή τους ως τρομοκρατική. Η εικόνα της βίαιης ή ακόμα και τρομοκρατικής C.N.T ήταν δύσκολο να αντικρουστεί κάτω από το κλίμα της εποχής όπου τα Ισπανικά Μ.Μ.Ε μετέδιδαν συνεχώς γεγονότα που αφορούσαν «τρομοκρατικές» επιθέσεις αναρχικών σε αστυνομικά τμήματα και κυβερνητικά γραφεία. Η αστυνομία ξεκίνησε μια εκστρατεία καταστολής εις βάρος των ελευθεριακών, με συλλήψεις, ανακρίσεις και αβάσιμες κατηγορίες. Το δόγμα της συλλογικής ευθύνης της Συνομοσπονδίας για την υπόθεση Σκάλα τρομοκράτησε πολλά μέλη της CNT και λειτούργησε ως πρόσχημα για την καταστολή.
Αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί μεγάλο χάσμα και στο εσωτερικό της -ήδη διασπασμένης- CNT. Ζητήματα που εκκρεμούσαν από την δεκαετία του 30, σχετικά με τον προσανατολισμό του κινήματος, και άλλα που αφορούσαν την Ισπανική κοινωνία που εξερχόταν από 40 χρόνια σκληρής δικτατορίας τέθηκαν εξαρχής ανάμεσα σε ομάδες και τάσεις που στην πραγματικότητα δεν είχαν ποτέ ως τότε δουλέψει μαζί. Η συνδικαλιστική τάση καταδίκασε τη FAI ως υπεύθυνη για τα γεγονότα και εξέφρασε τις αντιρρήσεις της για την εκδήλωση αλληλεγγύης στους συλληφθέντες, αν δε συνοδευόταν από την αποκήρυξη ατομικών δράσεων.
Τις επόμενες ημέρες η Αστυνομία της Βαρκελώνης προχωρεί σε συλλήψεις αρκετών μελών της CNT. Το γεγονός και μόνο ότι κάποιο πρόσωπο συμπεριλαμβάνονταν στην λίστα του τηλεφωνικού τετραδίου ενός από τους κατηγορουμένους έφτανε για να θεωρηθεί αιτία σύλληψης. Ήταν προφανές ότι η αστυνομία προσπαθούσε να τρομοκρατήσει πολλά μέλη της οργάνωσης με σκοπό να μην μπορεί σχεδόν κανείς να αμφισβητήσει αυτήν την καταστολή.
Οι συνεχόμενες συλλήψεις επίσης είχαν δημιουργήσει ένα αίσθημα ανασφάλειας σε πολλά μέλη της οργάνωσης η οποία είχε χάσει πλήρως την εκτίμηση της κοινής γνώμης. Πολλοί από αυτούς δίσταζαν να παρευρεθούν σε συνελεύσεις και συγκεντρώσεις που διοργάνωνε. Ήταν η ταραγμένη περίοδος της Ισπανικής μεταπολίτευσης που συνοδεύτηκε από έντονη κρατική βία και ταραχές. Την εποχή εκείνη επίσης επιθέσεις από φασιστικές ομάδες είχαν αυξηθεί σημαντικάενώ η στάση των μέσων ενημέρωσης βοήθησε ώστε να θυματοποιηθεί η αστυνομία και ο ακροδεξιός χώρος που από ότι δείχνει… κρύβεται πίσω από το παρασκήνιο της υπόθεσης. Σωρεία βομβιστικών επιθέσεων λαμβάνει χώρα σε αρκετές πόλεις δίχως να γίνει καμία ανάληψη ευθύνης ή σύλληψη κάποιου δράστη. Όπως είναι όμως κατανοητό τα «τυφλά» αυτά χτυπήματα βοηθούσαν στο να δαιμονοποιηθεί ακόμα περισσότερο το αναρχικό κίνημα.
Η δίκη των ενόχων πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 1980. Ο υπουργός της κυβέρνησης, Rodolfo Martin Villa αρνήθηκε να καταθέσει. Η ποινή των κατηγορουμένων Jose Cuevas, Xavier Cañadas και Arturo Palmas ήταν έως 17 ετών κάθειρξη για δολοφονία εξ’ αμελείας.Ο Luis Munoz καταδικάστηκε σε δύο χρόνια και έξι μήνες για συνενοχή, και η Rosa Lopez σε 5 μήνες για απόκρυψη πληροφοριών.
Solidarity with the 2 comrades who are prosecuted for the attacks on the offices of Golden Dawn
On December 16th 2019, two comrades were arrested in Athens by the “counter”-terrorist agency and were accused for the attacks on the offices of Golden Dawn. After being imprisoned for two days, in order for the police to prepare their tactics and upgrade the indictment against the comrades, they were led to be examined by the state Prosecutors on December 19th and were released under restrictive conditions: reporting to the Police four times a month, prohibition on leaving the country and a deposit a 15,000 euro bail per person in order to avoid custody.
The arrest of the two comrades was followed by the promotion of a climate of terror by the media, while the “counter” terrorist agency, through their willing snitches, is spreading different scenarios on the existence of guerilla organizations active in Exarcheia. In parallel, the repressive mechanisms of the state upgraded the charges according to the 187A law (“counter”-terrorist law) and fabricated the existence of a “terrorist” organization by the name “Taxiarchia” (Brigade). According to the scenarios of the court case the “Brigade” first appeared on March 2017, by the attack to the offices of the fascists of Golden Dawn in Mesogeion Avenue by the name “Brigade Pavlos Fyssas” and made six attacks in total against fascist targets.
At the same time when the two antifascists were targeted by the repressive mechanisms and face the danger of detention, the prosecutor in chair at the trial of Golden Dawn, Adamantia Economou was proposing the release of those accused for the murder of Pavlos Fyssas, while she denied the existence of a criminal organization. At the same time, squats (Kouvelou at Marousi, Community of squats at Koukaki) were evicted. At the time when the murder attempts against the people of the struggle, against members of the labor unions and immigrants, when the tortures and humiliations against demonstrators, when the beatings against students and workers are becoming an everyday reality, the organization of the social and class counter attack against the system which bears poverty, impoverishment, death, exploitation and inequality becomes a necessity.
Within an environment of brutal social and class plunder, ruthless attack against the devastated social base and a sweeping attack against the social and class movement, the self-organized spaces of struggle and the squats, the people of the movement and all those who question the inescapability of this reality– through the ongoing repressive attack -, our two comrades were prosecuted through a fabricated and flimsy indictment for the “crime” of keep fighting despite all odds.
From our side, we stand on the side of the two comrades that are prosecuted through the apparently repressive manipulations of the legal and repressive mechanisms, and on the side of every person who is facing the repressive rage of the state. The support of our comrades, morally, materially and politically, is the movement’s duty.
SOLIDARITY IS OUR WEAPON!
SOCIAL AND CLASS STRUGGLES ARE NEITHER LEGAL NOR ILLEGAL, THEY ARE JUST
ΚΑΜΙΑ ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ– ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΤΟΥ Υ/Η ΦΡΑΓΜΑΤΟΣ ΣΤΗ ΜΕΣΟΧΩΡΑ
ΕΝAΝΤΙA ΣΤΗΝ «ΠΡΑΣΙΝΗ» AΝAΠΤΥΞΗ, ΤA ΦΡAΓΜAΤA ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΤΡΟΠΗ Ο ΠΟΤΑΜΟΣ ΑΧΕΛΩΟΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ!
Συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος, Πέμπτη 16 Γενάρη 2020, 2 μ.μ.
(…) Η επαπειλούµενη στις µέρες µας οριστική καταστροφή του ποταµού Αχελώου µέσω της αυτόνοµης λειτουργίας του Υ/Η φράγµατος στη Μεσοχώρα, του Υ/Η εργοστασίου και του τεχνητού ταµιευτήρα στην περιοχή του άνω ρου του – η οποία είχε µείνει ανέγγιχτη- και η εκτροπή του σε επόµενο χρόνο από τη φυσική λεκάνη απορροής του προς τη Θεσσαλία θα επιφέρει ανυπολόγιστες καταστροφές τόσο στις ορεινές κοιλάδες, τα φυσικά οικοσυστήµατα και τους ανθρώπινους οικισµούς του καταποντίζοντάς τα στη λάσπη, όσο και στο ευάλωτο δέλτα των εκβολών του στο Ιόνιο όπου σχηµατίζονται µοναδικοί υδροβιότοποι. Ολόκληρο το χωριό της Μεσοχώρας Τρικάλων προβλέπεται να απαλλοτριωθεί αναγκαστικά από τη ΔΕΗ και να εκκενωθεί ενώ µεγάλο µέρος του, όπως και άλλοι παραποτάµιοι οικισµοί, θα κατακλυσθούν από τα νερά του τεχνητού ταµιευτήρα.
Η υπόθεση των φραγμάτων και της εκτροπής του ποταμού Αχελώου αποτελεί προεκλογική δέσμευση όλων των κυβερνήσεων και διακαή πόθο του ντόπιου κεφαλαίου, των τσιφλικάδων και των τοπικών παραγόντων της Θεσσαλίας από τη δεκαετία του ’60 και έπειτα (…) Την τελευταία δεκαετία το έργο έχει ανακινηθεί σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο. Σήμερα η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, μέσα σε ένα πλαίσιο ευρύτερης αναδιάρθρωσης, σφοδρής επίθεσης στα πληβειακά στρώματα της κοινωνίας και στη φύση και καταστολής των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων, επιχειρεί να θέσει σε εφαρμογή και να υλοποιήσει τις αποφάσεις που ψηφίστηκαν την προηγούμενη τετραετία από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
(…) Από την πλευρά µας, µην προσδοκώντας τίποτε ουσιαστικό από τους θεσμούς και τους διαµεσολαβητές τους, και έχοντας βαθιά επίγνωση ότι οι λογικές ανάθεσης οδηγούν στην παραίτηση και την ήττα των κοινωνικών αγώνων, οργανώνουµε από τα κάτω τις αντιστάσεις µας στήνοντας αναχώµατα στην επέλαση κράτους και κεφαλαίου, µε σκοπό να πυκνώσουν οι δεσµοί αλληλεγγύης και συντροφικότητας των αγωνιζόµενων και να συντεθούν οι αρχές και οι θέσεις τους στην κατεύθυνση µιας συνολικότερης επιλογής ρήξης µε την εξουσία και τις αντικοινωνικές επιταγές της.
Αφίσα που κολλιέται στους δρόμους της Πάτρας
Σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να αναφερθεί πως στην Ισπανία μετά την πτώση της δικτατορίας δεν πραγματοποιήθηκε καμία ρήξη με το φασιστικό παρελθόν. Δεν αναζητήθηκαν ευθύνες για τις δολοφονίες και τους βασανισμούς πολιτικών αντιπάλων ούτε εκκαθαρίστηκε ο κρατικός μηχανισμός. Οι ίδιοι άνθρωποι που διοικούσαν κατά την περίοδο της δικτατορίας συνεχίζουν ακόμα και σήμερα να διοικούν.
Solidarity with the 2 comrades who are prosecuted for the attacks on the offices of Golden Dawn
